Зошто ѕурат во тоа чудовиште кога веќе не веруваат во постоењето на таков човек?“, го прашувам јас твојот татко Козакот Семјон но тој не ме слуша, или се прави дека не чул.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И таа се закашлува, а тој [глумецот што ја игра Камелија] го изведува точно кашлањето на Марија Калас, а Арманд седи на работ на креветот и таа се закашлува и кашла и кашла и сѐ повеќе кашла и на крајот му клапнува на Арманд в скутот и сите мислат дека таа кашла, ама тогаш влегува собарката и вели „О!
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тогаш влегува бабата со рацете запретани во тесто.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Но зошто тогаш влегуваат во таа приколка?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Надвор поштарот одеше од едниот до другиот влез и прашуваше за некоја си Чана, а таа токму тогаш влегуваше во црната уста на влезот и грабнувајќи му го од раце одвај пропелтечи дека таа е Чана и дека ова писмо го чека со денови.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)