А ваму и децата уште ненаизгледани цртани филмови знаат дека секое кревање кога тогаш завршува со струполување.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Тогаш завршуваше само замислено да чекори крај бреговите на езерото, осамен, гледајќи ја играта на брановите, споредувајќи го животот со судбината на токму овие бранови, кои секогаш одново треба да започнуваат со патот кон брегот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)