тогаш (прил.) - има (гл.)

Раскажувањата беа помешани со нејзините маки, оние секојдневни маки, оние маки што ја следат староста, тогаш имаше стоидваесет години.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Знам, стравот често доаѓа кога напрегнатоста од успехот е најголема, кога радоста е највисока, зашто тогаш има што да се урне.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Оставив да се грижи Јордан Илиев, момчето на ќерка ми Менка и Санде, синот мој, тогаш имаше осумнаесет години.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таа беше заангажирана дома, каде што се хранеа секој ден освен во недела кога одеа на семеен ручек кај неговите и во понеделниците кога обично ручаа самите во некој од подобрите ресторани, зашто нивната домашна помошничка тогаш имаше слободен ден.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ако си нискоинтелигентен тип, имаш завршено ретардирано средно школо, дуваш пестицидна косоварска трава и немаш појма што да праиш со животот, а сакаш да те слушаат малолетници тогаш има решение и за тебе.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Според некои тврдења во Британија се случуваат по три смртни случаи на деца секоја недела, додека 1990-та година беа регистрирани 149 смртни случаи на луѓе кои умреле од овие средства (од хероин, на пример, тогаш имало 94 смртни случаи).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
ЗАКОН ЗА МИНИМАЛНА ПЛАТА ВО РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА Законот за минимална плата во Република Македонија (ЗМП) беше донесен на 24.01.2012 година120 и од тогаш има претрпено две измени и дополнувања.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ако сум го сторил тоа, тогаш има ли мерка злото што срцето мое може да го стори?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мисли дека тоа не е којзнае каква сила, но не е потполно сигурен, а се додека не е потполно сигурен тогаш има шанси тоа да е некоја сила, и така се раѓа апетит во него. Ги јаде бананите на Фјодор.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но доволно е јак да пронајде храна и да јаде.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Недетерминираност внатре во детерминираноста Доколку нарациите на индивидуите за нивните животи ги ограничуваат значењата што тие му ги даваат на искуството, како и аспектите на искуството коишто ги избираат за изразување, и ако тие значења имаат специфични и реални ефекти во животите на тие индивидуи, тогаш имаме јак аргумент за 46 Margina #4-5 [1994] | okno.mk детерминираност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На пример, доминантните Западни сфаќања поставуваат високи индивидуални и полово различни спецификации за начините на постоење во светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тогаш имав пет години, а во куќата, во која живеев, ѕидовите беа бели како снег.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
А една од задачите на машката геј-култура е да ја свети таа еротика, да ја чува, да ја соопштува и да ја пренесува. ‌Но, ако мелодрамата има своја еротика, тогаш има и своја политика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога се најразумни, љубовните врски на геј-мажите се нејзин пример и отелотворение.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Постои, да заклучиме, еротика на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако ви треба некаква друга потврда на ова, доста ви се приказните за дрег-кралицата која го кренала Стоунволскиот бунт удирајќи го со чантичката полицаецон, небаре сакала да каже – како Феј Данавеј во улогата на Џоан Крафорд која играла разгневена мајка маченица – „Па зошто не можеш да ме удостоиш со почитта што ја заслужувам?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- А паметиш ли дали во Прењес тогаш имаше православна црква? - Немаше. Сигурно немаше. - А џамија? - И џамија немаше.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- А јас тогаш имав дваесет години и служев војска.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тогаш имаше само неколку бели куќи оградени со висока авлија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Помина со прстите по креветот на кој седеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сара тогаш имаше петнаесет, а јас четиринаесет години; таа не се ни обиде да се запише, а јас не успеав да го положам приемниот испит.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ти тогаш имаше едвај една година.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Двете продолживме да цртаме заедно, при секоја наша средба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Името Србин тогаш имало повеќе државна смисла и помалку етнографска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Ако таа крава се омажила, тогаш има шанси и за нас“, се тешеа две девојки кои минуваа крај нив, со сосема пристоен изглед, но со оној едвај забележлив став на лажна надменост, карактеристичен за повеќето немажени а ’еманципирани’, на прагот на средовечноста.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
И тогаш имаше едно од оние приближувања, иако Змејко не се сеќаваше дека некој од нив рекол нешто за тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ме побарал некој млад човек на мои години (тогаш имав 33).
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Моето правило на играта беше крајно едноставно, беше убаво, глупаво и тиранско: ако некоја жена би ми се допаднала, ако би ми се допаднала жената што седи наспроти мене, ако би ми се допаднала жената што седи наспроти мене крај прозорецот, ако нејзиниот одбледок на прозорецот го вкрстува погледот со мојот одблесок на прозорецот, ако мојата насмевка во прозорскиот одблесок го вознемирува или му причинува задоволство или му станува одбојна на оној женски одблесок врз прозорецот, ако Маргарита ме види како ѝ се насмевнувам на Ана а Ана ја наведнува главата за внимателно да може да го испита затворачот на својата црвена чанта, тогаш имаше игра и тогаш беше потполно сеедно дали насмевката ќе биде уважена или возвратена или занемарена, првиот став на обредот и не оди подалеку од тоа, од насмевката што ја лови оној што и ја заслужил.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не, јас не сакам да бидам како мојот американски пријател Норман кој се заколна дека нема да го исчисти станот сѐ додека не ги среди порезните сметки, а од тогаш има веќе неколку месеци.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не ретко се случуваат двете истовремено, па тогаш има огромна сила и казната е најболна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Томаица, односно Томето (како сите што ја викаа нагалено) тогаш имаше 18 години и беше преубава млада девојка која штотуку ја имаше завршено Раденичката школа за домаќинство и шиење во Битола.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Јас тогаш имав две години. Мајка ми имала четири деца и едно умрено девојче по име Маре, на девет години ослепено.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Помајка ми роди уште едно братче, Томислав, и тогаш имаше свои четири деца.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
До тогаш имаше повеќе од еден месец, но обемните и сложени подготовки што ги бараше таа, наметнаа дополнителна работа врз плеќите на сите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од тогаш имала разни други.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Бидејќи јас, во договор со адвокатот, бев решен да не скријам ништо од тоа, немав намера да ја осудувам за истата постапка Ема, доколку таа решила да го прави тоа, но сепак, попусто обидувајќи се, без јасно сознание зошто тогаш имав потреба да ја следам бледата неонска светлина што се шеташе по масата и по папката со материјали од досието “НиЕ”, се прашував: од каде таа решеност двајцата да бидеме докрај отворени, која е целта на таа наша согласност, ако е точна мојата претпоставка за таквата согласност, и: во чиј интерес е сето тоа?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ама, до тогаш има уште еден месец, ибн Пајко, дотогаш јас ќе дишам како рисјанин.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа се сеќаваше на сонцето, на ликот на сонцето и небото, тогаш имаше четири години.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А ти, сине мој, изгледа тогаш имаше само пет, или шест години.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тука тогаш има само една наредба: брзо!!!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Изабел тогаш имаше триесетипетгодини години што значи сега има околу педесетинекоја.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ретко кои деца тогаш имаа можност да одат со своето семејство на летување на езеро или море.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Јас, тоа последно лето што го поминав во нашето село, бев на возраст од единаесет години, мојата сестра Ева тогаш имаше тринаесет години и нашиот брат Тома на возраст од петнаесет години.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ја објавува книгата есеи Дискусија. 1933.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Преку Викторија и Силвина Окампо се запознава со Адолфо Биој Касарес, кој тогаш имал 17 години.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Помеѓу него и Борхес се воспоставува трајно и искрено пријателство и долгогодишна соработка; заедно ќе напишат бројни книги. 1931. член е на уредувачкиот одбор на списанието Sur (Југ) основано од Викторија Окампо и кое ќе има големо влијание во хиспаноамериканскиот културен живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во него ќе соработуваат најголемите светски писатели а влијанието ќе трае 40 години. 1932.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тогаш имало некој Куцомолис, од Кожанско, кој бил крвник над крвниците. „Од волгарска крв живеам“, велел.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Дедо ми, додека не му достуде, оди со килибарните бројници, на времето купени од Солун, а в раце, облечен во европско палто и панталони од домашен шијак како што тогаш имаа почнато да шијат терзиите по кројки видени и научени по градовите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во Битола тогаш имаше еден Целе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ние тогаш имавме по дванаесет години, ама решивме да бидеме орлиња.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ама тогаш имаше овци, овци...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тоа стана проблем зошто до тогаш имавме само два месеци.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тогаш имав чиста мисла и пуштав само добронамерна енергија кон луѓето.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)