Ако ние Германците можеме да удриме со тупаница по книгата во која стои црно на бело што се нашите волја и нашата вера, тогаш сме опасни и непобедливи... (Специјално издание на Бурзовиот лист за германска трговија со книги бр. 254 од 30. 10. 1941) избор и превод: Г.Н.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Сите за името и тогаш сме фатени за рака.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Рамодушноста-бездушноста, Темнина е која разјадува И нѐ разградува до дно, Тогаш сме бесконечно, Далечно, дално и овално Бескрајно - ЕДНО, Недопрено бездно, Висина без крај, длабоко -темно.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Понекогаш молчејќи разговараме... се посакуваме.. се предаваме на љубовта... тогаш сме среќни... Но сепак молчиме...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
И ако целата мака усреќи некого и се претвори во задоволство тогаш сме ја постигнале целта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Зошто тогаш сме сомничави спрема тие синтетички слики, тонови и холограми?
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)