Тогаш чу како оној што тропаше и поугласно викна: - Домаќине . . .
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тогаш чув глас: „Готово е. Конечно срцето ти е кај мене замотано, во моето ледно ветре.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тогаш чув дека и брат ми загинал. И за него си поплакав.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Веро, - тогаш чув како повика човекот со двете деца.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)