Омајнина Има само еден момент кога сум-цел; кога ноќта и денот играат улична претстава- кога здрвен ко истепано куче легнувам на душекот од нашата соба здробен не сум- за момент; тогаш ме заобиколуваат најгорки дробни Виулици од чеканите на дрскиот кловн-свет; главата ми е дупка од светлина благо затемнета снегулка на дното од Охридското езеро- полумртва; има само еден дел од раздемнетата живеачка кога сум- цел;
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Тогаш ме разбудија комшиските џукели и тргнав неминовно до веце да мочам а потоа седнав веднаш пред компјутер и почнав ко Фројд да толкувам сништа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
- Таму и ми испомрзнаа нозете.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Од тогаш ме болат.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тогаш ме забележаа дека јас влегов.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бегот првпат го видов не кога отидов таму, зашто тогаш ме зедоа постарите прислужници и ме однесоа во помошните згради зад сарајот, туку подоцна еден ден кога јас се најдов близу до предниот двор на жолтата голема зграда со долги правоаголни прозорци и оттаму можев да го видам како се качува на еден дораст коњ, опкружен со слуги кои, кога коњот се препна под шибањето на мамузата, се тргнаа скраја.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А вие, Македонци мои, следејќи го секој мој збор, тогаш ме прашавте: ’Павле, како да се подготвиме за воскресението?
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Многумина од вас тогаш ме прашуваа, трудејќи се во моите зборови и во срцата свои да ги најдат одговорите што дотогаш сами не можеле да ги пронајдат: ’Павле, каков е нашиот пат?‘ Тогаш ви велев да не го барате одговорот надвор од себе, туку единствено во срцата свои, со молитва и со чист живот, та тој самиот, со волјата Негова, ќе ви се покаже.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Јас му поверував иако сега мислам дека тој мене тогаш ме излажа колку да му се тргнам од патот со моето барање.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Таа гледаше во мене стрештено, разочарано, и јас дури отпосле дознав дека Луција била згрозена од мојата одроденост; тогаш ме праша зарем не ми се допаѓа старата македонска народна песна.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И тогаш ме осудија за симпатии кон Југославија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Татко тогаш ме викна на трпезата, кај нив.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одд тогаш ме нервираат секакви категоризации.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Тој најпрвин ја проголта течноста, потоа го остави шишето до раката, и дури тогаш ме погледна.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тој ги остава четките од двете страни на сандакот, ја вади од фиочето кутијата со разредена течност и дури тогаш ме погледнува.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Ако го сметаш празнување чистењево чевли, тогаш мојот празник никогаш не завршува.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тогаш ме изнесуваат од нашата соба,” и се насмевна, како кога човек ќе си спомене на добрите стари времиња, “и ме носат во некоја од оние соби каде што врескаат, врескаат, врескаат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Туѓите врескања се казна за моето молчење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Е, тогаш ме замоли да те поздравам и ме вцрве, како што сега ти се вцрвуваш.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
И седнувам на пологот до мене. Јон мој, дури тогаш ме виде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)