Таа го врати назад. Јас му велам на стопанот: – Колку сме должни за трите изедени слатки?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Не ја одминавме во муабетот и млечната криза (тогаш мене ми пролета низ глава прашањето од што ќе се прават млечни чоколада ако кризата потрае подолго и баш тогаш ти се откри на левото рамо прерамката, боја чоколадна), скршивме и по некој лаф за здравјето и доброто расположение на нашите заеднички пријатели.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Тогаш мене ми пукна слепото црево, и ме однесоа в болница.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Па зошто тогаш мене ме сметате за крадец?“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Јас знам дека не сум умрен, ама ако тој го рашири тој глас тогаш мене никој нема да ми верува, сите овие видувања, овие сознанија ќе останат несоопштени, луѓето незадоволени со одговор на прашањата за кои тие мислат дека нема одговор.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Повели- му рече и тогаш мене ми прескокна срцето во градите зашто знаев дека е тоа дедо Геро Војвода.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Тогаш мене ми удри крв во главата. – Враќај го – велам – назад!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)