И ако пред него застане некој командир, кој како него сега талка по беспаќата на пригранината земја, ако застане пред него и му рече: - “Назад, кучкин сине, назад! Назад на позиција!“, тогаш нему нема да му затрепери око - на лево круг и пак ќе продолжи по правливиот пат назад се до местото каде што ќе му биде наредено да погине.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И тогаш нему му се јавив и му кажав за потресниот момент.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Тогаш нему на малиот Змејко, му се стори просто како да го виде црвениот лав на сонцето како се повлече во тревите и како остана спружен, а деновите од тоа добија нешто потпечено и безбојно. Како усни на жед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Додека ја кастри оградата, додека собира лисје по дворот или плеви меѓу цвеќињата, тогаш нему меѓувремено му паѓа на памет некоја измена во некоја реченица, нешто инаку да го каже, некоја нова реченица да уфрли, да додаде, реченица со којашто ќе продолжи.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
И ете, дури тогаш нему му се враќа силата.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)