Уште поотпосле, требаше да разбереме дека човекот, всушност, е полжав – ем лигуш, ем кога тогаш си ги покажува роговите.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Таа поткрепата ја има во Мурџо кој постојано е крај неа и внатре освен кога легнуваат со Пелагија во креветот, тогаш си го знае местото - надвор, во куќичката крај оградата на фабриката.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Така правеа секогаш кога ќе дојдеа тука по неколку месеци преку летото и тогаш си живееја само за себе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Снегот се засилуваше. Се возеше бавно и тогаш си помислував, ако вака бавно се вози ќе ни требаат уште неколку дена патување до Берлин.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тој светнал како блесок во мрак кога си се родил. Тогаш си се збогувал со мракот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
И тогаш си дојде татко од Преку за да ја види мајка. 17
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И, тогаш си реков: „Зое, на што личиш? Мислиш дека вака ти е подобро?
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Јас тогаш си реков дека, пред да си заминам, треба да направам нешто за него, да му биде удобно.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)