Тогаш тој се обраќа до Трудовата инспекција, иако имаше одредени сознанија за корупција кај овој државен орган – а исходот „логично“ беше негативен!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
На пример, кога кај Авдиќ се влошува здравствената состојба со појава на „Discus hernia“ (болест во долниот дел на телото, попозната како крстоболка), нему – свесно, злонамерно и 104 тенденциозно – му е доделено ново понижувачко работно место за товарење и растоварање, сè со цел врз него да се изврши психичка и физичка тортура.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Оттогаш по реката истекоа многу води. Но тогаш тој, со козарите, беше пречекан со погача и сол, му дадоа покрив над главата, дури и за козите имаше извесно разбирање.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Само човекот убива човек. – Кога е човек ранет, тој е готов за носила, но кога е ранет лавот, тогаш тој напаѓа со сите сили – дополни татко ми. – Зошто е така? – праша Чанга. – Човек кога е во смртна опасност, помислува на бога!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ако Господ Бог постои тогаш тој не е некаде вон и над постоењето туку во самото постоење.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тогаш тој пак тропна и викна: - Домаќине, тука ли си? Отвори, ти иде мил гостин!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ете, дојдов, коџобаши, во вашето село да купам некоја свиња.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Меѓутоа, еден ден дојдов дома расплакана затоа што тогаш тој збор го доживеав како навредлив.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
И татко му тоа обично му го зборувал, „џукело една”, но ако сега обратно го прочитаме зборот, тогаш тој значи бог (dog-god). Frater Neo Во тоа време Lazer повеќе личеше на бесно куче отколку на мирен лав.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кога оној до неодамна можеби сѐ уште полуписмен каубој од вестернот ја прифаќа шерифската значка и ставајќи го животот на коцка ѝ се спротивставува на толпата која сака да линчува, тогаш тој, стапувајќи во непосреден однос со бесконечната вредност на законот и правдата во нејзината есенцијална апстрактност, токму ја произведува митската слика на раѓање на граѓанинот, една автентична граѓанска социјализација. Маргина 35 33
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Кога разумот работи за добродетелта на народот тогаш тој веќе се одрекол од својата 14 okno.mk слобода, што значи и од самиот себе.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Го држеше надежта дека може, кога мине пред Боцевата берберница, да ѝ испадне случајно нешто од чантата или од џепчето и тогаш тој сосем лесно и незабележано од никого ќе се здобие со една драгоценост.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Доколку човекот поради несовршеноста на својата природа, е повикан да го поднесува одминувањето на времето низ категориите на минатото и на иднината, тогаш тој никогаш не е во состојба да оствари цврста, реална категорија на сегашноста.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Ако некој предмет за некого претставува убав, вреден предмет, тогаш тој не може да биде кич.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
- А што си видел? - Ништо, ми кажувале. Син му на дедо Иван ми кажувал. Тогаш тој бил на наши години.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И тогаш тој ќе клекне сред нив, а тие ќе колват и ќе се врткаат околу него како во пчеларник, ќе го забавуваат и одушевуваат со тоа што ќе му ги колват ногавиците на панталоните и копчињата на кошулата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
И тогаш тој рече, „Па, да не си сопругата на Дан Адам?“
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Доколку бројот на вработени е под 25 лица, тогаш тој има должност да води евидентен лист за присуство на работа на работниците со наведување на податоци за почетокот и завршетокот на работното време (чл. 21 од ЗИДЗРО/фев.13).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
" И тогаш тој пак им се сврти нив.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
За столот го закопав јас тогаш тој Динета и повеќе да кркне не го чувме.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Таа молела да не бара такво нешто од неа. Тогаш тој рекол дека ќе бара нешто друго; пробал да ја прегрне, но тогаш некој лудак фрлил камен врз џипот, нешто се скршило и тие избегале. Ѝ реков дека тој лудак бев јас.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тогаш тој, станува дебил. Во неговиот ум, неподвижноста на сликите почнува да реже свои форми.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Штом си има место националниот сепаратизам, тогаш тој треба да се пројави во милоста кон сѐ што е народно и на прво место во милоста кон народниот јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но ако еден народ ги изменува својот јазик и својата вера во едно кусо време и под силно туѓи влијание, самиот без свест однесувајќи се кон таа измена, тогаш тој се откажува од самиот себеси и од неговите интереси и се предава и себеси и нив на еден посилен народ, којшто ќе постапи со него и со нив како што ќе му биде потребно; Значи, да се откаже еден народ од својот јазик значи да се откаже тој и од самиот себеси и од своите интереси; значи да престане да гледа на себе со свои очи, да суди за себе и за другите со својот ум и разум, а да чека укажување за сѐ отстрана.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Толку години додека тој ја водеше не се пролеа ни капка крв на фронт (ако не се смета почетокот на деведесеттите, ама тогаш тој не ни беше на власт), дури ни кога беше најжешко, а сега, за неколку месеци, може сè да оди во бестрага.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Но тогаш тој, гробарот, ќе мораше да се пријави како технолошки вишок, и да си ја погребе сопствената идина.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ако рајот навистина постои, тогаш тој мора да личи на оваа сцена.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Волкот продолжуваше дури и да раздразнува со тоа свое останување, со таа своја валкана предизвикувачка храброст, и со тоа свое тврдоглаво чекање кога - тогаш тој да му падне меѓу неговите секачи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ловот никогаш не се ветува, тој ниеднаш не треба да биде измислен, однапред, тогаш тој престанува да биде лов.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тогаш тој отстапи кон дрвјата, скимтејќи по белината, со свиткан опаш меѓу нозете; пред него, или пред денот, којзнае.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тогаш тој можеше да здогледа како се преметнуваат еден врз друг и како почнуваат да патуваат некаде кон југ сите тие памучни облаци, добивајќи и самите некаква потрусеност на сињак во своите израскинати параници и, уште веднаш, штом ќе му се стореше дека веќе ниеднаш нема да има над себе едно такво смирено небо, еден друг ветер, еден многу поблаг и попитом ветер, многу посилен со својата смиреност, ги земаше пред себе сите тие облаци и набргу потоа тие пак се распостилаа по сета небесна шир, питоми како јагненца и меки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Андон, ќе ја земеше ќерка му за снаа, но тогаш тој ќе си го дадеше и коњот и ќе останеше сам со сонливото куче што ноќе се дави во кашлица.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тогаш тој, везден трчаше за да го фати, да си го врати, Вејкрпа, ветрогон. А трчаше како да носи радосна вест.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако, пак, работата беше особено тешка, тогаш тој имаше обичај дури и воопшто да не ги завршува речениците, така што мошне често, започнувајќи со зборовите: „Тоа е, навистина, сосема онака...“ – а понатаму веќе немаше воопшто ништо, зашто и самиот тој забораваше, мислејќи дека кажал сѐ што било потребно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тогаш тој се наоѓал во Стразбур, каде што два настани оставија на него голем впечаток: средбата со Хердер и погледот врз катедралата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
По сѐ изгледа дека приказните за „крајот на идеологијата“ се нешто во што Саркањац не верува.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Поаѓајќи од една Блохова определба дека „Суштественото во човекот ... е во надежта дека ќе успее“ тој го извлекува заклучокот: „Ако човекот е таков, тогаш тој е и суштество на идеологијата“, и „Идеологијата како еден корпус на идеи врзан со еден (најчесто нов) свет, со ново општествено битие (Sosein), како трансцендирање на постоечкото (Dasein) сè уште ќе биде составен дел на човечкиот живот кој ќе се обидува да ја формулира надежта, да ги определи новите граници, да го организира пречекорувањето... “.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Андон, ќе ја земеше ќерка му за снаа, но тогаш тој ќе си го дадеше и коњот и ќе останеше сам со сонливото куче што ноќе се дави во кашлица.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тогаш тој ќе ми каже за се она што ќе го прашам. Кога повторно ќе го видите.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Дури и ако е прашањето за неговото разбирање на нешто умесно за расправата, тогаш тој не е централен процесор .”
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
А кога некогаш ќе го откриеше кучето по миризбата што го носеа со себе, тогаш тој се преправаше дека заспал или дека го фатиле силни грчеви во стомакот или го исчашил глуждот од ногата и не можел да оди.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Проклет да бидам, тогаш тој како да не беше на земјата, беше страшно да ве сретне неговиот поглед. - Видете го Трифун Трифуноски, - ќе речеше некое од децата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
А кога некое од децата, смеејќи се, исто како него офна, тогаш тој сосема излуде.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Зошто побегна?, ме праша тогаш тој.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ако на вработеното инвалидно лице за кое се користени средства му престане работниот однос или работодавецот го намали бројот на вработени инвалидни лица на неопределено време, тогаш тој е должен во рок од 8 дена за настанатата промена да го извести Заводот.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Имено, при организирање јавни работи, ако организаторот на работите (кој, согласно член 84 од ЗВОСН, може да биде само работодавец од јавниот сектор) работно ангажира невработено лице корисник на паричен надоместок на јавни работи над 30 дена, тогаш тој има право на надомест од Агенцијата за вработување, месечно во висина на паричниот надоместок на ангажираното невработено лице.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Ама ако ја прифати оваа „фер понуда“, тогаш тој нема право на отпремнина поради престанување на претходниот договор за вработување – но, го задржува правото да ја оспорува, пред надлежниот суд, основаноста на причината за промена на договорот за вработување (чл. 76-78, ЗРО/05).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
И тогаш тој лизна од нејзината крв, што ѝ се покажа на раката, таа лизна од неговата. И со телото и со душата станаа едно.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ете тогаш тој и вресна - дословно паметам: почекајте, ќе се вратам и двајцата ќе ве дотепам!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
„Чиј беше тогаш тој глас?“, — се праша Митре и со молњевита брзина си одговори: „На бацка Петрета“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
18. Додека се урнисуваа царствата како плочки за домино Со кои некои Македонци се залажуваа на стари години И се правеа дека ѓоа не знаат дека со секоја урната плочка домино Им се урива и дел од живеачката И дека живеачката всушност била партија домино Особено живеачката во транзиција во која луѓето се струполуваа И кога не беа љубители на домино Туку така се струполуваа и ничкосуваа Откако ќе ги дофатеше некоја од многуте агенции за глобална благосостојба Така демек досека се урнисуваа царствата како плочки за домино Се ничкосуваа и светските наслаги од темни кристали Секаде каде што ќе цапнеше Чарлс Дарвин Се распаѓаа кулите од темни кристали Колку што се смалуваа светските резерви од темни кристали Толку стануваше кристално јасно Дека преживувале и ќе преживуваат Само оние кои се во состојба да се прилагодат на средината И дека се изџвакани преживеани и надживеани прикаските За тоа дека билките и животинките ги создал Бог Макар што и век и половина после Дарвин остана навиката Некои тукушто испилени големци во Македонија и не само во Македонија Ептен да се извештат во техниката на прилагодувањето И најмногу да се прилагодат на крстењето во божјите храмови Па се крстеа ту со десна ту со лева рака Самите не си веруваа ама се прикажуваа како големци и големи богомолци И самите епитропи клисари попови владици Не им веруваа на големците дека се големи богомолци Ама катаден седеа со нив на големи софри Богохулие ќе беше да се рече какви големци такви великодостојници Но остана забележано во Транзицијата Дека со пари се прават и големи сојузи на лажните богомолци Парите дупчат и таму каде што и самиот Бог не може На Чарлс Дарвин му доаѓаше да стане од гроб Да земе еден бастум и да почне да им ги прави црвени газињата На големците кои се прикажуваа како големи богомолци И сакаа да си играат мајтап со Чарлс Дарвин Колку што беа поучени новите големци се правеа поголеми богомолци И неуко си се убедуваа дека ќе го вратат тркалото на историјата наназад Во тој случај секако ќе му го сменат и името на градот Дарвин Ене онаму на влезот во северозападна Австралија И којзнае во кој град тогаш ќе живеат коалите Макар што сите од родот на коалите знаеја Дека тоа ќе биде кога врба ќе роди грозје И дека е ограничен и кусовечен рокот на прилагодливоста На новите големци големобогомолци Од што произлегува дека Чарл Дарвин пред век и половина Воопшто и не помислувал на таква прилагодливост И на толку ненормално размножување на камелеоните од сите видови И на камелеонството како начин на мавтосување И на гласачите и на Бога При толку мавтосувачи не беше тешко Да воскреснат смачканите митологии И да се смачкаат нововековните митологии При толку мавтосувачи народот не можеше да види Дека веќе се спуштени капаците на агенциите за глобална благосостојба И дека продлабочувањето на нееднаквоста станува светски процес При толку мавтосувачи одвај некој ќе забележеше Дека добриот слуга бргу бргу станал зол господар А сите окоруваа очи кога ќе ги видеа европејките Во потрага по оргазам на далматинските плажи Колку пари толку оргазам си знаеја европејките Кој Господ ги донесе европејките и во нашите краишта И го преиначи нивниот лозунг та сега мнозина мува не ги лазе кога велат Колку пари толку удентитет Во агенциите за глобална благосостојба Се измислуваа и други лозунзи поретко црвени почесто зелени Измислувачите на лозунзи неа знаеја дека овошјето се јаде кога е зрело Ниту беа чуле дека секоја трева си бара редовно косење Измислувачите на лозунзи шиткаа вообразена историја на парче На Чарлс Дарвин често му се слошуваше Од големци големобогољубци и измислувачи на лозунзи И тогаш тој се смируваше така што ги гледаше полжавите Како си прават пошарени куќички И со време си се вардат од глобалното затоплување.
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Неколку пати се обидов да го убедам да го смениме локалот, чисто за промена, ама бадијала: Лос Анџелес е огромен град на осамени луѓе, а во француската кафетерија Карло сите го познаваат - па зошто тогаш тој би се откажувал од таа удобна позиција на маалска икона?
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Не бев постар од пет години, но и денес се сеќавам како тогаш тој малечок човек се советува себе си додека се наоѓаше во смртна опасност дека ако успее да застане на нозе и ако продолжи да оди напред сигурно многу брзо ќе излезе на другиот брег на ѓолот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Впрочем некој ако држи в рака покана, тогаш тој се здобил со правата што во неа се пропишани.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ниту ќе се вдлабочат во фактот дека кога човек се дрзнува да ѝ се препушти на таа струја, тогаш тој го зауздува чудото со обете раце.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тогаш тој му благодари на деда Најдо и стана.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тогаш тој на децата им рече вака: - Знаете ли кој сум јас?
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тогаш тој рашири насмевка на црното лице и се откри низа убави бели заби.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
„Па еве сега, се насмевна Марк, овде јас трачарам за него, а исто така, во одреден момент ќе го натераш и него да ти каже што мисли за мене“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Еднаш ми рече: кога си човек-на-човек со Енди, сѐ е во ред, но кога си во група, Енди веднаш прави натпревар помеѓу луѓето, а тогаш тој ќе се извлече од тоа и ќе почне да набљудува што се случува.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
„Навистина“, реков, оставајќи темата да се исцрпи.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Енди едноставно сака луѓето да се судруваат и да стануваат љубоморни едни на други, а тогаш тој ги тера да трачарат за спротивната страна“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
„Па, почна, тој не сака никој со тебе да биде толку близок како што е тој.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Гијом го чувале бабата и дедото, и секој ден ѝ пишувале.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Сè уште ми е смешно тоа што си го помислив, иако не ми е смешно што вакви работи можат да ѝ се случуваат на една сосема возрасна жена.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Знам дека понекогаш ги развлекувам приказните и тогаш тој ми вели - е, е, е, ајде доста зборуваш, каде беше, што сакаше да ми кажеш?
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Таа е толку зашеметена од возбуда што само го гледа низ дебелите стакла, со нејзината полуотворена, месеста уста... и тогаш тој ѝ се приближува, полека како на срна.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
И знаеш, Ѓорѓи, ако некогаш добиеш ќотек од сопствената власт, тогаш тој многу повеќе ќе боли, зашто пред се ќе биде голема навреда зашто ти си јa наранил со својот леб, си ја стоплил во твојата постела...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
А штом Захаријадис секогаш се повикуваше на Сталин, тогаш тој беше во право.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ме фатија под мишки и тогаш тој стана, полека ми пријде и ми врза едно два или три, а можеби и повеќе бокса.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Ги изнесе Мерлинките да му покажеш на Раушенберг како изгледаат слики од сито и тогаш тој побара од тебе да му го покажеш и останатото, бидејќи ништо Твое не видел порано.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Некој заработува добро, постои и некој кој има вистински усет за инвестирање и тогаш тој го советува својот инвеститор што да купи.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тогаш тој му се наведе до лицето, ослушна за час – во ноќта осем песната на штурците не се слушаше ништо друго – и му шепна: - Ќе одам на Младинскиот канал ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Престани! „Што?“ прашав, сѐ уште бесполезно туркајќи како да не те слушнав.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сѐ уште бакнувајќи се, му го искинав сплесканиот, исушен омот и тогаш тој ми отскокна низ прстите како федер од часовник и падна во песокта меѓу нашите нозе. Ми се тресеа рацете.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во паника грабав по песокта, го најдов Вулканот, се обидов да го исчистам па да го навлечам без да ја нарушам атмосферата (Берт Ланкастер немаше ваков проблем) и ги почувствував зрнцата песок во него, па удар на молња, и Големото Езеро во позадината се претвори во Тихиот Океан; кожата ти имаше вкус на сол и на настојчивото прашање на моите колкови твоето тело одговори “да”, твоите бутини се отворија како крила од мојата половина додека задишани испливувавме од бакнежот по кој ти молеше Ох, боже, да. . ; да, звучеше остро како крик од болка така што за миг си помислив дека ние веќе го правевме она и дека некако сум го пропуштил моментот кога сум навлегол во тебе, кога сум навлегол на бескрвниот начин на којшто еден млад маж ја отфрла својата невиност, сум навлегол како да поминувам низ портата што води кон остатокот на мојот живот онаков каков што јас сакав тој да се живее, да, но; О, тогаш увидов дека сѐ уште неповрзани претавме во калта и дека имаше песок во Вулканот додека се судиравме сѐ уште посегнувајќи кон совршениот склоп, сѐ уште Овде грабајќи по Вечноста која што ни беше оддалечена само за мало нагодување, само еден милиметар на лево или делче од инча на југ, иако со сето тоа нагодување песокливиот Вулкан се лизгаше и испадна, но ти повторуваше да иако главата ти климаше не-не-сосем-речиси и срцата ни чукаа како луди и ти рече да ДА чекај ... Margina #32-33 [1996] | okno.mk 179
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Јас тргнав. Тогаш тој на детето негово му рече: - Ај подземи му од дрвата на другарчево.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Го видов тогаш тој Чорола, играорецот и песнопоецот селски, како ја крена каленицата и до половина ја излока.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
А ете тогаш тој мој марифет ми се најде и на Еда да му помогнам....“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ако некој некогаш видеше дека е едниот без другиот, тогаш тој можеше да биде сигурен дека двајцата мисла на тоа како пак да се најдат и да се состават.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Водата не го исфрли пасошот по тогаш тој нафрла во шољата стутка тоалетна хартија и пак пушти вода.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тогаш тој, заедно со некои од тие неговите, стави рака на откупот на градинарските производи, но најмногу на лековитите растенија, печурките и боровинките со што Галичица и Баба наша изобилуваат.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Понатаму: ако си ти на дедо ти, судејќи според тебе, тогаш тој сигурно имал око за убава жена.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
И тогаш тој нејзе вака и рекол, „Ти не можеш да бидеш благословена додека мажот ти, Неговото Величество, не оди на војна.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ако човек е доволно концентриран врз следењето на издишувањето и вдишувањето, на положбата на телото, на тоа максимално да вдише и да издише, на држењето на кичмата исправена за цело време на целосното вдишување и релаксирачко издишување, тогаш тој постигнува на ништо не мисли, да биде посветен исклучиво на тоа што го работи.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Нему ако му речеш нешто со еден збор – оди или дојди, нему тоа не му беше проблем, ама ако требаше нешто да му објасниш, тогаш тој, најмногу на втората твоја реченица почнува да се тегне – ќе ја крени едната рака над главата а другата ќе ја свитка зад грбот и туку гледаш му иде да се проѕевне и ќе се преоѕевне.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)