Доволно е некојa да го спомне загинатиот маж или чедо и тогаш очи наглотува солза.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И забите му се наредени ко пченица и цела уста, бре, зошто да кријам, цела уста му е некако ко изворче полно со белутраци. Така ми гледаа тогаш очиве.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)