Тогаш улицата се смируваше. Престануваа доверливите шепоти на жените, а лагите на лимарот, и липањето на писаровата виолина.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Блееше и плачеше како дете, а крвта му течеше по правливата улица (тогаш улиците во овој крај од градот уште беа само набиена земја, оти калдрмата дојде многу подоцна).
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)