Зарем тогаш највисокиот уметнички ранг не се постигнува во приближувањето на изворните гестови (иако не во невозможното соединување)?
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ни во едно европско уметничко дело - освен во ремек-делата на Вергилиј, Шекспир, Калдерон, Рембрант и Гете (Фауст II) - не се поврзани толку “класични” и “маниристички” елементи како што е тоа случај со Божествената комедија.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)