Потполна бесмисла доколку времето е една самоуништувачка категорија која се стреми кон Ништост, Ништост која го проголтува сѐ она што било, е и ќе биде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Таа проклета ноќ баба ѝ ја зела да спие кај неа, бидејќи тогаш сама живеела во друга куќа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ако времето не се сочувува, ако секој миг не е спасен во некаква форма, тогаш самото време е бесмислено, тогаш сѐ што се случува во времето (а сѐ што се случува е во времето) е бесмислено, и сѐ што некогаш било, што е, и што ќе биде, е потполна бесмисла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)