токму (прил.) - пред (предл.)

На „Халите“ излегов од метрото и тоа токму пред една од најстарите париски цркви „Сан Осташ“, пред чии портали беше насобран народ.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Стоеја токму пред еден од телекраните.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да не се покажуваат чувствата на лицето беше навика здобиена по инстинкт, а и без тоа тие стоеја токму пред еден телекран кога се случи инцидентот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На крајот се покажа и црвениот пожарникарски автомобил. Тој запре токму пред Митковата куќа.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мораше некои страници полни со лага да бидат избришани. Мораше токму пред пристигнувањето на Ѓорѓе картите да бидат отворени.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Седеше токму пред мене, а јас, од оној ден немав прилика со неа да проговорам ниту збор.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
БАРБОШИН: Јас тукушто го интерцептирав нејзиниот донесувач, токму пред вашиот влез.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Проституцијата се одвива сред бел ден, токму пред очите на граѓаните, а надлежните власти не се способни да го решат проблемот - гракаше новинарката, секако со лична нота во кажаното.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Го претвори во румено јаболко и го постави токму пред принцезината постела, на масичето кое допираше до нејзината перница.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Сомнежот наведува дека смртта би можела да е токму пред носот, Тоа сигурно би била неочекувана последица од Росентхал-овата голема романса со апстракцијата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но не може да се каже дека не ме измачуваше помислата: од каде кај девојката која што одвај ја познавав, оваа желба токму пред овој состав да ме оцрнува и понижува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
ФЕЗЛИЕВ: (Застанува, токму пред кујнската врата. Тука останува сета следна сцена.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Дојдовте на вистинското место“, објасни раководителот кој сега стоеше токму пред него.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во кусите периоди во кои едни војски доаѓаа а другите си одеа од неговиот град, се обиде да ги среди нерасчистените сметки, особено оние што се однесуваа на обврските кон Организацијата, по чија што задача токму пред војните се врати од планината во родниот Штип.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Како да беше дојдено времето, токму пред залезот на нивните животи, задоцнето, да си израмнат некои од нивните етапи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)