Но, Рада го бараше токму неговото мислење и го повтори прашањето.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
На пладне секој од нив си ја земаше кутијата, не мораше тоа да биде токму неговата, и ги одвиткуваше наизбежните сендвичи.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Единствен исклучок претставуваше една лоша книга со наслов „Азбука и залутани записи“, каде најпрвин беше раскажана токму неговата приказна.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Сметаме дека токму неговото творечко испреплетување на разни медии е она што Ле Гак го прави интересен и, во крајна линија, го квалификува да влезе во ова хибридно и „копиљско“ списание кое има тенденција да ја руши „светоста“ на медиските канони.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Потоа повторно молк со години, и наеднаш нова вест: слушнале од некого оти божем ја видел од далеку во некој голем град, но дали била токму неговата исчезната жена или некоја слична на неа мустра, сведокот за жал не можел да потврди.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Е, а убијците го знаеле тоа подобро од сите и го користеле токму неговото отсуство за да го сторат науменото.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А Русија не е земја за една недела или за еден месец да ја поминеш!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ниту еднаш во животот тој не обрнал внимание што се одигрува и што се случува секој ден на улица, на што, како што е познато, секогаш ќе погледне токму неговиот брат, младиот чиновник, раширувајќи ја до таа мера проникливоста на својот немирен поглед, што ќе забележи дури и кога некому, од другата страна на тротоарот, му се подраспарале панталоните, што секогаш предизвикува подмолна насмевка на неговото лице.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Замисли си поткровје. Токму неговата атмосфера и Времето.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)