Нивното бојно поле - денот се подаваше во еден замав на нивна крвава пресметка, земајќи ја бојата на секој од тие ветрови, а како своја залога препуштајќи им ги ним токму своите облаци, секогаш и секому само онолку, колку што можеа да си одземат, да си извојуваат еден од друг овие двајца лути противници.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сфати дека поуките остануваат празни и далечни за оние што ги слушаат ако не можат да видат дека тој ги извлекол од својата душа и токму својот живот го насочил преку нив.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Навистина, што се случува кога народот себеси не си остава можност на избор, кога не негува барем две свои карактерни страни, и не ги востановува како токму своја општествена состојба?
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)