Да постои дел од животот доволно мрачен за да ја држи надвор од себе светлоста на уметноста, би сакал да бидам во тој мрак, пипкајќи наоколу ако е потребно, но жив, и мислам дека токму современата музика би била тука , во мракот, судирајќи се со нештата, превртувајќи ги и воопшто допринесувајќи неред кој го карактеризира животот (ако е спротивставен на уметноста), а не допринесувајќи стабилизирана вистина за убавината и моќта кои го карактеризираат ремек-делото (ако е спротивставено на животот).
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тие доаѓаа фатени со малите прсти на рацете, како селски младенци: таа со кок, а тој со ќела, двајцата голи во нозете од бутовите до петиците, таа депилирана тој оскубан, токму современ брак.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)