толку (прил.) - ме (зам.)

Таа толку ме изненади, што ми остана само надежта дека нема да ја сети никој друг.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дојде момент кога толку ме напна да дојдам во Западот за да живееме заедно,поради што решив да го откачам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тие негови зборови уште толку ме дотолчија и мислам дека целиот мој беден живот ќе ги паметам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Таа ситуација што се пофторува на секој први и што еве сега пак ја доживувам тука во кујната, толку ме вади од памет што имам чувство дека ќе се шекнам или посакувам да се шекнам, убеден дека шекнатиот за вакви работи не се нервира.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа толку ме потресе, што не можев да ја прашам ни каде, ни зошто. Тргнав со неа без збор.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Никој во тие моменти не се труди да ме развесели, уште толку ме уништуваат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Покрај записот за тоа кога Панда Бранов партизаните изгледа веднаш по ослободувањето го затвориле, за авторот беше посебно интересен уште еден запис што гласеше: „Трајко Казиовски од Ливаѓе мене толку многу ме мрази зашто во бивша кога јас бев кмет во Брезница тој набра три товари дрва без платена такса и дозвола и кога шумарот ми го дотера овде во дворот ими ги растовари дрвата на чување и јас ништо не реков за шумарот да не му ги растоварува дрвата и тој мене затоа толку ме замрази зашто нема да друго за што.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Толку ме налути, што изеде убав ќотек со суровица. Ама сега ми вели дека ти си ја сакал.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
ПАВЛОВНА: Ах, зошто ти мене толку ме разгалуваш, Жењечка?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ќе му речев дека одамна ги знам тие воденици и дека многу го сакав животот во нив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку ќе почнев власта и вистински да ја мразам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За среќа нивното уништување не беше поврзано со доаѓањето на нашата власт.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако побараше Даскалов да му објаснам што толку ме привлекува кај воденицине можев да бидам и многу поопширен а веројатно и појасен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А: На моменти толку ме заплеткувате со вашите маневри што едноставно не знам дали дискутираме за некаква апсолутна глупост или за суштински поими.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Страотно ме развесели, валкан избрчкан старецу, од каде па ти толку ме познаваш?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Грета: Прашај.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лобо: Не знам, но кога те гледав во филмот на татко ми, тоа толку ме возбуди (Гестикулира со раце)...мислам, самото гледање некако ме запали.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ги стави дланките врз лицето, поседе малку така, додека јас и Бреза стоевме без збор крај неа, потоа стана, нѐ прегрна толку силно што ми се чинеше дека коските ќе ни ги искриши и рече: - Простете ми, толку ме избезумивте што не знаев што зборувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И згора на тоа, сепак, толку ме одвлекуваат по себе што заборавам дека овде сум легнал да заспијам, а не да го мислам: несмисливото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)