толку (прил.) - време (имн.)

Мамо, ајде ѕвони, што чекаш. Толку време ги бараме, нѐ стемни...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Што никако не значи дека нацизмот, по толку време, е неможно да се препознае, именува и да се бориме против него.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Еве толку време сам живее овде, само со ќерка си - тој и ја изгледал - живее како делен од веков.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Толку време учам, сега сум пред крајот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Исчезнале од лицата: и маката, и стравот и ужасот што толку време ги стегаат во душата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А Толе се осмели до лудило. Влезе во Ерековци, на саат место од Прилеп, го извади крволокот Авмеда и над Алинци го закла со ножот, та го натера Андона да напише на една пачавра, што му ја закачи на минтанот на градите: „Вака ќе помине секој Турчин шо ќе дигне рака на рисјанин“, Сите давии зборуваа само едно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никаква шега, ами навистина се затресе пашата и се замисли што да прави ако му дојде Тоде еден ден да си ги бара сметките што го брка толку време по Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Долу, кај Црна, се осамна и Митра веќе заборави оти живееше толку време во Мариово. Co лав, со муабет, со смеа и шака вечерта пристигнаа во Прилеп и кондисаа кај Биковите на ан.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пронаоѓаш некој искршен збор, го лизнуваш со јазикот да провериш дали е останат ист по толку време.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тие се изначудија што случајот на кој тие толку време помислуваа да му го фатат крајот, беше нејзино или воопшто нечие дело.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Старецот заборавил на едно борово каченце запалена борина, се запалило сувото каченце, од него се запалил сноп жржаница исправена до ѕидот и вивнал пожар во кој дедо Иван нашол толку време колку да ја извлече пушката, две три черги и вреќичето со компири.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Како така отишол на работа и не се вратил оттогаш? Толку време!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сакав да проверам кај Живко дали и тој истото го забележал, но Живко беше зафатен со Предо: му објаснуваше дека ако лапнал дафинов лист, него сега желудникот му го дроби, како свилената бубачка што го грицка дудинковиот лист, и му треба (погледна во рачниот часовник) толку и толку време за да го сомеле целиот, а на Предо му останува само да седи и да пие кисела вода - се разбравме?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
По толку време – си седи поштарот сам, Прета, копка нешто со бастумот пред него, Ѝ шепти нешто на земјата, И гледа една тажна жена осамена на прозорец, И се мачи да го одгатне раописот на животот, Избледеното писмо на чекањето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
„И писмо напишавте?“ Не можам да се начудам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А толку време изгубивме за да го опишеме ова што ќе се случи!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
МАРА: Остави го ти тоа „Умен збор“, туку, гледај што толку време веќе немаме никакво писмо земено од детето.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кој да виси си реков, толку време на пат...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Признавам и дека има нешто перверзно задоволително во посветувањето толку време денес на размислување за геј-привлечноста на тoлку архаичен лик како Џоан Крафорд и на еден, главно, заборавен култен филм каков што е Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во секој случај, си има особени предности проучувањето на некој класик – на канонско дело што не е од нашево време.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете, мора да се почне од нешто. Не може да опфатиш сѐ. Нема таква севозможна книга.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Крузингот, зафатите врз телото, отворените врски, циклусните журки (circuit parties), одењето по клубови, порнографијата, меѓугенерациските романси, пријателството и особената комбинација на промискуитетност и на самотија, на еротско изобилство и оскудица, естетичност и аскетство – како тоа сум можел да го изоставам сето она што го прави машкиот геј-еротски живот толку особен и единствен?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Првата што успеав да ја напишам по толку време.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Таа не умееше да му каже ни тогаш, по толку време, по речиси цел еден живот зад себе, зошто љубовта за секого од нас се крие токму во еден, а не во друг човек.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не чини маж да биде толку време сам, со женско дете.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сега, по толку време, не знаеше дали токму некој од нив двајцата, татко му или Гамалиел, неговите први учители, кај него ја всадил онаа безмилосност со која подоцна ги прогонуваше христијаните до смрт, или пак неа отсекогаш самиот ја носел во себе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Последниве саат-два (му се чинеше дека толку време поминало од моментот кога се разбуди во овој чекор) го потсетија дека тој овде е дел на едно безумие што секогаш значи војна, без разлика како го нарекуваат или како би го нарекле некои други .
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Борис Калпак имаше само толку време да се тргне од вратата за да не го урне со бес оној што дојде и што донесе мирис на коњско потење и здив на нови умирања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Недалеку удираа во камен коњски копита. Пак се слушна извик, сега поблизу.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој постојал на вратата толку време, додека жената не си ги отпетлала своите раце од околу вратот на Големиот Ристана, а после, кога тој останал сам како стожер среде таа соба, го зеле и жената и главниот инженер и го истуркале низ вратата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И уште, криејќи ја од нив својата освестеност, само заради тоа што немаше сили да им одговори, можеше да го слуша како пробучува под него оној нивен тих, испрекинат од саповите, што ги носеше зачекореноста и умората, говор: - Го оставивме сам, толку време, - рече недовршувајќи од заздишаноста оној напред од неговата десна страна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Имаше само толку време само да прошепоти.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Си го преспала денот. - изненадената Рада имаше само толку време колку да го пикне писмото во пазувите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А Мара, колку шчо ја канеле да јадит и таја и је велела: „Ела Маро, да ручаме, да вечераме“, таја никога не јадела, зашчо знаела оту месото било не од вистинска крава, а од мајка је.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откако се преженал, по неколку време Марината машчаа рекла на м'жа си: - Хајде, м'жу, да ја заколиме кравана, зашчо ни је, кога не останвит стелна толку време, шчо да ја раниме попустина јалова?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Толку време помина откако сум српски војник, си мислам, и сигурно сум станал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Инвентарот не е ниту зголемен ниту намален.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И навистина, списоците на доверителите на стрико ми Ото исполнуваа една огромна тетратка и неговото прво впишување нè враќа уште во времињата кога ја прекинал кариерата во судот и одеднаш им се посветил на други планови коишто, додека ги ковал, го чинеле толку време и пари.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Убаво утро. За прв пат по толку време грее сонце.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ќе почекам јас уште малку. Никаде не се брзам. Толку време чекав, па ќе оставам простор.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А таа, како родена повторно, не можеше да си прости што толку време му била верна и приврзана на слепиот маж не гледајќи дека животот и младоста ѝ бегаа и дека се ронат низ прстите годините преправајќи се дека сето тоа таа нормално го прима и доживува, прилагодувајќи ѝ се на судбината да живее со слеп маж и молејќи му се на бога да му го врати видот, да им го врати оној среќен живот што го имаа пред неговото ослепување.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Низ грлото на Отец Симеон по толку време потече првиот оган.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
За несреќа, не сонуваше ништо. Се погоди мајка му, Влаинката, да е тука: дошла да си го види синот, по толку време.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Си изгледаше храбар и силен, и залудно досега потурнат и покорен, и бидејќи за ништо изгубил толку време, куц-куц, ни едно, ни две, туку се упати право кон софрата околу која седеа мутесарифот Абдула-бег, двајцата кадии и мулата, диздарот и неговиот кетхуда, ама и алајбегот, заповедникот на спахиите, па направи брзо темане, и на зачуденост на сите, без покана седна до нив на сеџадето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И дури сега, по толку време од првото предупредување на сопствената потсвест, седам сама во станот, зад пердето, и се трудам да ги поврзам сите поединости и да го најдам одговорот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Бев среќна, многу среќна, по толку време и по сите лоши моменти.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Гаврил кога резервирал стравувал дали ти ќе можеш да издржиш толку време.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Најважно од сè е што по толку време, ќе има и своја материјална сигурност.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ами кај си, ослепаго? Толку време се изгуби, не дојде да а видиш тета ти Доста, пустињото! — го праша Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Како и да е на една опитна и достоинствена коала Која била на аудиенција и кај Римскиот Папа Секако ѝ прилега да верува дека толку време не сонувала попусто Сеедно што севезден се распространува општењето во здрав разум И што еукалиптусите сѐ повеќе се наврнати од кисели дождови.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Говореа, сега, по толку време, ги чу -полошо не може да биде, само подобро.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Стануваше сиот мисла исполнет внатре со судрувања и искри, гол и неуловлив за себе, и далечен, се подалечен кога сакаше да стаса до себе, да се испита и да се провери, во тоа проверување да го пронајде она непознато, она што го бараше толку време, или можеби во последните две ноќи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сега по толку време, во еден полусон, во темна непроветрена соба, пред болката на еден памучен палјачо, многу повеќе жив отколку восочните анатомисти на Рембрант, се сети дека убиениот го закопа крај патот недалеку од она што не беше ни глог ни камен туку пенушка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Бидејќи толку време помина во првиот стадиум, би сакал тој да каже, би сакал подолго да престојувал во вториот и третиот, пред да стигне до четвртиот и петиот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Зимата помина... - Зарем ние толку време го чувавме и сега да го избркаме, - ја извртуваше работата Благица.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Има желба да му рече неколку зборови за прекор затоа што толку време не го видел, ама кога си помисли дека судбината на Кире тече под извиците на командите и дека тој е облечен во воена униформа, си ја голтна намерата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Киро извади кутија цигари.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Не.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Одамна не сум го слушнал...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
-А она, од стариот филозоф, што нè држи хипнотизирани толку време, ќе го повторите?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ѓ го слушна она на кое се надеваше толку време.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Исто и мајката и таткото, но откако маман си ја скршила ногата татко ѝ немал толку време да ѝ пишува.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Можно е да дојдат и откако ќе си заминеш ти, поради тоа што натпреварот трае десет дена.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ајде! - викнаа во ист глас Бистра и Миле.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се налутив. - Добро Мони, не е фер, - собрав храброст да ѝ кажам, ама тивко за да не чуе Јасмина, - нели јас те чекам веќе толку време да се симнеш.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сигурно, си помислив, ѝ е непријатно да признае дека и нејзе ѝ се одело во тоалет и чекала толку време.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ау! Нема потреба. И онака тетин ти си спие таму.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ја погледнав втренчено мајка ми и прекорно изустив без глас „десет? не може!“ а таа се обиде да застане на моја страна, исто поради тоа што незгодно ќе беше толку време да им се тупнувам на луѓето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„И си ме навредил, да знаеш... толку време да криеш од мене за тополите...“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Толку време подготвувавме, сѐ осмисливме... дури и точно на Денот на пролетта со чичко Темелко свечено да ја засадиме алеата на розите во Паркот на првачињата... ама се вратила вистинска зима - не дожд - снеговина...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Да му остане само толку време колку што ќе му треба за да се врати, се разбира, ако успее да извлече глава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Х.Х. пред да замине, имаше само толку време, колку да ме претстави, сигурно планирано, на О.О. од градскиот партиски комитет, задолжен за култура.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беше тихо и пространо, сонцето грееше а далеку над Огражден се гонеа по прозрачното небо јата бели пувкави облаци. – Кај се губиш, Белич? – го наруши Мече прв молчењето. – Те барам толку време, а тебе никаде те нема.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
(...) Ако е божја волја, сега да ни дозволи да уживаме малку одмор, мислиме дека не би можеле подобро да го искористиме отколку да се посветиме на она што би можело да се однесува на славата на Неговото свето име и служба, и да се погрижиме да го честат и да му се молат сите наши поданици, а ако не му годи да дозволи да биде тоа во еден единствен облик на религија, нека биде барем само со една единствена намера и со такви правила, да нема меѓу нив ниту најмало двоумење или немир и ние и ова кралство ќе можеме засекогаш да го заслужиме и да го сочуваме гордиот назив многу христијански, што бил придобиен со толку заслуги и веќе пред толку време; и на еднаков начин да се отстрани причината за злото и за немирот што би можел да настане заради верата и е сѐ понеопиплив и попродорен од сите други.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не толку поради нејзината опсесија со вируси и зарази, туку заради тоа што по толку време таа не ми веруваше. Бев чист. До сржта чист.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
До 2008 г. повеќето луѓе што живеат во постиндустрискиот хабитус ќе поминуваат „прикопчани“ на инфо-световите од другата страна на екраните, исто толку време колку што поминуваат во материјалните светови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во оваа прилика, кога се работи за мошне важна работа што вреди добро да се разгледа, откако ги прегледавме книгите на жалби на нашите католички поданици и откако им дозволивме на своите поданици на споменатата вера, што се прогласува за реформирана, преку своите пратеници да ги соберат и да ги посредуваат своите книги на жалби и да ги соберат сите свои забелешки, и врз основа на тоа со нив повеќе пати ги споредивме и ги прегледавме претходните одредби, оценивме дека е сега потребно да се даде за сите заедно на сите наши поданици општ, јасен и сѐопфатен закон, со којшто ќе бидат уредени сите спорови што до сега се појавиле меѓу нив и ќе се појавуваат и понатаму, и со којшто ќе биде можно да се задоволат и едните и другите, колку тоа во дадените околности ќе биде возможно. што се однесува до нас, поради тоа што оваа одлука ја донесовме само од желбата да му служиме на Бога и со намера сите наши поданици и понатаму да можат да го почитуваат и да склучат меѓу себе цврст и траен мир, понизно ја молиме Margina #32-33 [1996] | okno.mk 93 Неговата божја милост за еднаква заштита и наклонетост, што секогаш видно ја доделувал на ова кралство од самото настанување и сите овие долги години што ги достигнало, и да им наклони милост на нашите поданици, за добро да разберат дека почитувањето на оваа наша одредба (по тоа што е нивна должност кон Бога и кон сите) е главен темел на нивната врска, соживот, мир и спокој и повторното уредување на целокупната држава во првобитниот сјај, изобилство и моќ.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За дваесет години ќе минуваме седум часови дневно активно навигирајќи, истражувајќи, колонизирајќи, експлоатирајќи ги дигиталните океани и континенти.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како од наша страна ветуваме дека ќе сториме сѐ за нејзиното почитување и нема да дозволиме да биде било како кршена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бев човек со умерени навики и со добро здравје, ги менував долните алишта и чорапите секојдневно - некогаш и два пати дневно - и работев во канцеларија со чисти, јасни, недвосмислени бројки, управувајќи со еден ланец од продавници за чевли на мојот татко (и тој самиот умре чист, од срцев удар, во седумдесет и петата година).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Но Бреда, реков допирајќи ја за да ја смирам и патем милувајќи ги нејзините меки, со пластика пресвлечени гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
После толку време, толку свет поминат, скоро под стреата на сопствената куќа да минеш и со своите да не се видиш.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Да беше на негово место другарот Едо Бранов, јас исто така ќе пукав и во другарот Бранов затоа што тие мене толку време ме лажеа во врска со мојата квалификација.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Елеонора, најмалечката, ја грабна Пеличка, додека Милка и Пелагија цела вечност како да стоеја прегрнати, без зборови, дозволувајќи им само на солзите да капат и така капејќи да ја искажуваат радоста што по толку време пак се среќаваат и двете подмладени со потомство.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мислам дека за прв пат после толку време поминато во независен и возрасен живот, почувствував колку е убава заштитата од родителите.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Воопшто не сум.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А не вака, по толку време ти текна и мислиш дека треба да бидам среќна заради тоа?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)