Русија по македонското прашање толку пати има објавено владини соопштенија, толку пати се правени претставки до бугарската и до турската влада по нашето прашање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Стопати ти напишав и толку пати се избришав, но тоа беше вентил за мојата душа, исполнета со таква тешка, смртна тага која трае и се прелева од една во друга форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
-„Зошто Јас, зошто боли толку многу, зошто секој збор ме повредува, зошто секоја насмевка ми е толку туѓа, зошто е толку тешко да заборавам?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
На оваа убавица со години сум мислел, сум се мачел да ѝ пријдам, поради мислата на неа толку пати не сум можел да легнам со жена ми и одеднаш, сега кога таа ми се предаде, кога имав чувство дека пречекорувам во пределите на рајот и чистата среќа, дури и помислував како ќе се разведам за да се земам со оваа жена, јас одеднаш почуствував несовладлива желба за сексуален однос со мојата жена која, еве, на очиглед ме изневерува со радијаторот, како што тоа буквално може да се каже.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ги повторувала шепотно молитвите калуѓерката по десетина пати на ден и по триж толку пати на сведен.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
— Како, велам, јас толку пат превалив. — Ништо...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А толку пат поминаа.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Наместо да им кажува за селото, за кусиот живот со татко им, за овците што ѝ го враќаа толку пати колку што се они на број, таа, пред да западне во сонот, им кажа дека горе, на плочата има една тајфа од маж, жена, болна мома и Адно дете у гимнашиу одел тука, гу видек ка дујде вадин, бил уд пунапред тука, а гушна мајката и заплака!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Штета што никако не можам да го натерам да прифати, зашто мене од сите борачки вештини ми се допаѓа токму таа што толку пати сум ја гледал на филмовите со Брус Ли и Нинџа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Првпат по толку пат Дедо Мраз ги стопира елените толку навропито што санките се испоудираа, а од нив се исполизгаа многу работи.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Но тој ги знаеше на памет сите прашања, толку пати повторувани, па продолжи да прашува божем читајќи: – Имиња на козите? – Белка, Сталинка и Грда – одговори татко ми.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Не можам да ти одговорам. Толку патишта има за да се пристигне до овој град.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)