толку (прил.) - студ (имн.)

Се колнам, само нашите очи, нашите погледи исто така тивко му говореа, - да татенце, толку студ, толку снег, толку страв, ништо тоа не е кога се има мајка, не студи, татенце, не боли кога се има мајка...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- О, ѓаволски деца толку снег, толку студ, сеедно повтораше татенцето, како избезумен, како однесен. Проклет да бидам, однесен.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)