толку (прил.) - храна (имн.)

„А зошто ти е толку храна“, прашувам јас, „кога јавно објави дека ќе гладуваш?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што не мислите нас Сливовчаните? Подолу ли нè држите од Црвеноводците? - и после следеа аргументи кои што јасно говореа да не се „подолу" од другите села: толку и толку партизани излегле од нивното село, голку и толку храна собрале, толку чорапи, опинци итн. итн.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Толку храна, толку храна, а толку гладни има, а храна, да гризеш, да ги впиеш забите во нечие живо тело, да почувствуваш како зоврива крвта во тебе, трепери К*, да ја почувствуваш туѓата крв врз белите песјаци и да гризеш, да гризеш, чувствува К* со сето свое кучешко битие соленкаст и метален вкус на крвта во устата, на туѓата крв.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Рајна се смее. Вели: „Кога имам пред мене многу храна губам желба да јадам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)