толку (прил.) - час (имн.)

После толку часови пат тој прво мисли на работа.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
За една недела, во тој и тој парк, на таа и таа клупа, во толку и толку часот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
„Те чекам во студиото во толку и толку часот”, биле нејзините зборови при закажувањето на средбите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Луѓе мои, се колнам, рацете на татенцето беа слаби, видовме, влезе во него водата, го однесе, не вадејќи го погледот од тоа чудно изделкано дрвце на полуглас, како за себе повтори: - Мајка, па погледна во Кејтен, во сите нас направи нешто што никогаш не можевме да го замислиме, нешто што не ќе може да се раскаже и со најубави зборови во својата целост, вистина, но нешто што мора да постои, што го чува човека од најголемиот мраз, нешто што неискоренливо мора да живее во човекот, во секој човек, го подигна уште еднаш дрвото блиску до своите очи и, со глас што дотогаш не го имавме чуено, изусти: - Зар толку часови по снег, зар толку денови на студ, зар толку страв, - мрмореше Аритон Јаковлески.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Најпосле, имаше толку часови кога тоа беше толку сеедно, проклет да бидам, толку сеедно.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)