толку (прил.) - голем (прид.)

Навистина, јас си помислив, дека на ист начин можела да се исмее сталинистичката идеологија како што вие сте ги замислиле нивните егзекутори кои со толку голема ступидност се нафрлаат на козјиот свет.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Бев свесен дека за толку голема и неизвесна работа како што е копањето бунар, треба да се има трпение и мудрост и дека јас ќе морам да се усогласам со тоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Зар толку голема била таа потреба залегната во неговата душа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Нашата љубов беше толку голема и интензивна затоа што секој миг чекавме да згасне, да исчезне, да ја снема засекогаш.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ова објаснување прави мистерија од она што некого го оспособува да го следи правилото, и тоа од оној вид кој ниту едно трпеливо истражување не би можело да ја реши: бидејќи, токму тука, како што ни беше кажано, на објаснувањето треба да му се стави крај.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но интенционалистичката психологија, која не само што обезбедува едно вообичаено објаснување на разбирањето, туку и него го доведува во врска со целиот репертоар на нашите психолошки концепти - репертоар кој секојдневно го употребуваме со толку голем успех -претставува далеку подобро место за „ставање крај” на објаснувањето.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ретко може во друг град да се сретне толку големо богаство на стиови на куќи, како во Амстердам.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Петвековната турска империја целиот свој раскош го собрала во овие сараи и, можеби, ретки се други места што кријат толку големи богатства и скапоцености.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Можеби ова движење на луѓе не е толку големо и фрапантно за град како што е Париз, но токму затоа што толку луѓе мораат да се пренесат за еден час, тоа само посебе фрапира.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И веднаш разбрав од каде толку голема љубов кон кучињата во Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Софија нема толку хотели за да може да прифати толку голем прилив на гости и туристи од земјата и од странство.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако вечерва во огнот полета и некоја книга повеќе, нема да има толку голема штета како кога во огнот би била фрлена една премалку.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„Те молам, мамо, не плачи. Не можам да си простам. Толку големи грижи ви сторив. И трошоци.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тоа беше војводата Петре Адев од село Ореовец, Прилепско, бивш учител и организатор, потомок на Ацета Симоновски убиен од турските зулумџии, и брат на Мирчета и Гога Ацеви.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште ако ја дадеме неговата јако развиена телесна градба ќе ни биде јасно зошто толку голема беше неговата фигура во очите на тие што имаа работа со него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бугарите гледаат дека во народот постои движење против нив, инаку не може да се разбере толку големиот терор од бугарскиот окупатор над македонскиот народ, во спротивно не би доведувале општински кметови од Бугарија...
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Два миљона народ, а во секој чоек има насобрана толку голема омраза што мислиш дека би го задавил и комшијата доколку по грешка му заѕвони на ѕвончето од врата.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Еден интересен феномен за анализа е што бројот на скопски шмизли е толку голем што е несоодветен во однос на бројот на новокомпонираните богаташи.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Татко, во последниот круг, играјќи на погрешна карта, ја загуби партијата која му беше речиси добиена да не влезеше во толку голем ризик.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сепак, дури и да се биде на трагата на еден толку голем писател како Набоков не е мала работа, а освен тоа, чинам, Урошевиќ, и покрај суптилните понирања низ историјата на литературата, е нешто повеќе од “човек на трага”, имено автор со веќе зрела и препознатлива поетика, и особено значаен за “новите писателски генерации” кои баш и немаат шанса на македонски да прочитаат добра авторска проза. (А.Б.)
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
А еден наш Мурго пред дваесетина години задави волк, не волк туку магаре - толку голем.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во Америка јас сум гледал претстави што чинеле милиони долари, но не сум видел за една вечер толку голема убавина сконцентрирана во една единствена претстава каква што е претставата на Ансамблот... (Нова Македонија, 10 февруари 1953).
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кај има толку големо село на светот во коешто ќе може толку срам да потоне, да го испие земјата?
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„На жената од над амбисот мислиш?” праша мајка ми додека седнуваше да се потпише во бележникот на поштарот за примените пари.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш го слушнав поштарот како ѝ вели на мајка ми „Онаа, легнатана, ако стоеше немаше да ни се причинува толку голема“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И израснал толку голем да може да изгради силна ракета, да седне во неа, да летне до Месечината и да се врати назад.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Сигурно, смешни се кога ќе се споредат со маките на Ифигенија, на Федра и на Хамлет (иако Шекспировата трагедија секогаш според темите и домашните преокупации е поблиску до грижите на буржоазијата, поради што е полесно да се приспособи кон потребите на некоја современа народска публика).305 Бегањето со погрешен маж можеби ќе излезе погубно за Клариса кај Семјуел Ричардсон, но последиците не се баш вселенски: нема тие баш толку да го потресат светот како последиците од Парисовото заведување на Елена – со други зборови, „урнат ѕид, спален кров и кула / И Агамемнон мртов“.306 Кога се гледа од повисоката положба на општествената елита, средносталешката трагедија е само мелодрама.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Аристократите се смеат на околности што ѝ се ужасни и трагични на буржоазијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оваа пронигба, сега верувам, не само што претставува теориски пресврт туку и објаснува зошто толку голем број културни практики што се карактеристични за машката хомосексуалност зафаќаат повеќе од само подрачјето на геј-сексот – било да се работи за пеење фалсет или за цветни аранжмани, за обожавање диви или за внатрешно уредување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Всушност, „сентименталноста“ што често ѝ се товари на мелодрамата и која се смета за едно од нејзините обележја, на крајот на краиштата, не е ништо повеќе од склоност кон премногу изобилни нежност, достоинственост и почит на некакви нискосталешки луѓе кои (според елитата) не заслужуваат толку голема мера сериозна размисла, а кои ја добиваат од мелодрамата само затоа што мелодрамата ги одразува блиското идентификување на нејзината публика со таквата раја и силината на емоционалната внесеност на таквите гледачи во нивните животи. ‌Високиот степен на емоционална напнатост што мелодрамата го внесува во премрежињата на обичните луѓе, кој би им прилегал на врвните теми на трагедијата, но кој станува будалест кога ќе се наштима за да внесе горливо значење во животи што не го заслужуваат тоа, не може да не изнуди насмевка на лицата на општествено овластените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако поимот „мелодрама“ сега станува погрден, тоа е затоа што очигледното сочувство што мелодрамата го внесува во судбината на обичните луѓе изгледа, барем од повластена гледна точка, дека е изместено, дека е облик на задоволување ниски страсти, дека е побудено исклучиво од недостојна, неоснована, пристрасна, сентиментална приврзаност кон инаку неисклучителни ликови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа што толку голем дел од времето сме морале да криеме што навистина чувствуваме (гејство), сме морале да ја совладуваме фасадата на секое општествено окружување во кое сме биле – не сме можеле да си дозволиме никако да стрчиме, зашто тоа можело да ја оддаде скришноста на нашето гејство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ми се чини дека сосема погрешно сум ја искажала својата љубов – како потреба да направам сè што би им помогнало на моите најблиски, и во тоа покажував толку голема усрдност што вам ви изгледало принудно, дури насилнички.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
За толку голем број стока, овие планини се мали и тесни.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И се смирив и се радував затоа што со толку голема добрина, нежност и топлина ме прифатија и ме чуваа како нивно дете.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И голем мајкин глас се дигна. Толку голем што стигна до пештерата над селото Винени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И наредните денови пченкарното плокчесто лепче го имав трипати на ден и секој ден за појадок и вечера го добивав заедно со исто толку големо парче засушен мармелад и чаша чај од истата тепсија и кутија од кои добиваа и Албанците.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Во едно семејство се родиле братче и сестриче - почна Вера, а во гласот и се слушаше голема возбуда, толку голема што некои зборови ги изговараше до половина.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Па, да почнеме по ред: - Американска актерка, во триесетите години на минатиот век, рекла: „Кризата е толку голема, па за својата работа сигурни се само ноќните чувари“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Добро де! Сметаш дека сум толку големо поткажувало?
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ништо, ќе одам. Не е толку големо лошото да го земе Николаќија отколку да не изгори!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Беше тоа едно толку големо човечиште, што не можеше за него ни да биде врзана една таква ситна кривоглешчинка за разгазувањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Оној огромен Ристан, истеран, отфрлен, се меткаше по градилиштето, готов да се расплаче на секој збор, со оние свои огромни раце, што не можеа да бидат скриени никаде, толку голем, а толку ненужен, а лавот на црвеното сонце сега веќе крвавеше низ устата со некаква болна пена, врескајќи и превиткувајќи се, устрелен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури есента, кога тргнуваа да си одат назад, кон дома, со сите кираџии, што ги товарија нивните алати и сѐ друго нивно од бараките, а зад себе оставаа една нова петокатница во градот, неа можеа сега да ја гледаат и да бидат задоволни од тоа каква беше бела и воздушеста, дури есента, кога го оставаа тој град, разубавен со уште едно нивно здание за векување, тој бел град некаде по белиот свет, по нив се забра и еден испокинат младич, кој по многу нешто личеше на сите деца, што се среќаваат по станиците, бос и сам, држејќи го постојано растојанието меѓу тајфата и себе толку големо за да не може да го достаса никој, кога би се пуштил назад да го фаќа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За секој друг оној единствен избеган самјак и тврдоглавата мечка, пред која сѐ што ти останува е да отстапиш, не би морало да значи нешто толку големо.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Трепетот во неа беше толку голем што пред да изговори длабоко воздивна наполнувајќи ги своите гради.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Оние, кои на одење имаа толку голема надеж, ја оставија сама.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дека е тој толку голем, што да му нема друг рамен, а Васил спечурен и крив, а тие се постојано заедно, граѓаните, здружени и со ѓупско и со турско, како по мека се собираат по нив и ги задеваат. Особено него, Лазора.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Речиси исто толку голема колку кон онаа мандија Полак, која што му беше куќен љубимец во детството.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Од тоа време позорникарите добиле толку голем страв од мртовците, што одбегнувале дури да ги фаќаат и живите, туку само оддалеку подвикнувале: „Еј, ти, гледај си го својот пат!“ – и мртовецот- чиновник почнал да се појавува дури и преку Калинкиниот мост, ширејќи голем страв врз сите плашливи луѓе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пред сè, би било праведно да се каже дека значајното лице набргу по заминувањето на кутриот, сосема сотрениот од него Акакиј Акакиевич, почувствувало нешто слично на сожалување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како што може да се види од краткиот опис на секоја глава, Бранислав Саркањац во својата книга зафаќа широка лепеза на проблеми поврзани со меѓусебниот однос на идеологијата и поединецот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ширината на зафатот е толку голема што се чини, дека со една малку позадлабочена анализа, авторот би можел од секое поглавје да изработи по една книга.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Зашто ниедна тајна не е толку голема за да не се струполи пред друга, поголема позначајна пред која понекогаш и човечкиот разум е несигурен и немоќен.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Дали воопшто некој има толку голема душа за да ме разбере?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Како владее толку големо безредие кое е уште пострашно од секое претходно. На седум континенти ...
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Срам, толку голем срам ме проткајува, од волнените чворови на непројавените интриги.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Камилски најпрвин трагаше по заемките од духовниот живот, по зборовите кои се вкорениле во балканските јазици означувајќи начесто богата гама чувства и појави од животот: среќа, веселба, радост, тага, мака, тегоба, надеж, љубов, копнеж и други состојби на духот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски не можеше да верува дека бројот на позајмените прилози од турскиот јазик може да биде толку голем, макар што нивниот број во употребата постојано се намалува во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не му беше лесно на Камилски да се справи со толку голем број османотурцизми од толку широки области, голем број со завршена употреба во животот, покрај за секогаш прифатените зборови, или заемките кои служеа и како неодминливи синоними.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Која била причината за толку големиот прилив на туѓите зборови? запраша зачудено Татко. Се разбира, имало повеќе причини.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Исто така, му остави впечаток и потенцирањето на сознанијата на австрискиот психоаналитичар А. Адлеров, според чија доминантна теза улогата на семејството е толку голема што го одредува однесувањето на индивидуата во текот на целиот живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За полесно да се ориентира, прилозите ги подели во четири групи: прилози за време, прилози за место, прилози за количина и прилози за начин.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски повторно ја бакна својата сопруга, која не беше навикната на толку голема нежност од својот сопруг, оддалечувајќи се да ја постави вечерата, додека Климент не знаејќи што да прави во кујната влезе во својата библиотека, ја остави чантата, имаше време само да отвори некои од речниците и да се врати во трпезаријата каде што веќе беше поставена вечерата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според Андре Мазон, Болшевичката партија преку туѓите зборови на своите нови институции ќе им наметне посебна терминологија, за да влијае што посилно и покомандно врз имагинацијата на новите пролетери!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не очекуваше таков пресврт, толку големо оддалечување од темата на башибозукот, но суштински останувајќи позадлабочено на смислата на неговото натамошно лексичко постоење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
До доцна во ноќта Камилски пребаруваше во веќе отворените речници османски заемки од областа на архитектурата и урбанизмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нејзината жештина беше толку голема, а во исто време и толку ниска, мала, толку гнасна, што не можеше тукутака, просто, едноставно да се погодува.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но во истиот момент, предизвикувајќи длабока воздишка на олеснување кај сите, непријателската фигура се стопи во лицето на Големиот Брат, црнокос, црномустаклест, полн со сила и со загадочно спокојство, и толку голем што речиси го исполни екранот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повторливите економски кризи од минатото беа сосем непотребни и сега не им се дозволува да се случуваат, но затоа други и исто толку големи пореметувања можат, и се случуваат, без секаква политичка последица, затоа што не постои начин на кој незадоволството би можело јасно да се изрази.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговото олеснување кога ја виде беше толку големо што не можеше да се воздржи директно да не гледа во неа неколку секунди.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сакав да ја имам таа птица в раце, да ја поседувам нејзината убавина, да биде таа само моја, но, во исто време со таа желба длабоко во себе слушав притаен глас што прашуваше: Дали таа убавина тогаш би била исто толку голема без слободата на летањето?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сакав да ја имам таа птица в раце, да ја поседувам нејзината убавина, да биде таа само моја, но, во исто време со таа желба, длабоко во себе слушав притаен глас што прашуваше: Дали таа убавина тогаш би била исто толку голема без слободата на летањето?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Петок Септември Безнадежноста е мал збор, воздишките се претешки, протресување на главата и изненадувањето е толку големо што и вртоглавицата се засрами.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Не веруваше дека ќе дојде до толку голем конфликт, кој не ќе може да се надмине.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Желбата да има дете, во неа беше толку голема, што не сакаше да верува дека тоа нема да се случи.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, не очекуваше толку голем отпор од неговите родители.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И тука, како и на Црна, паднаа доста Турци, но бројот беше толку голем – над 500 – та бунтовниците со сите жители од Старавина се повлекоа во старата римска тврдина Пешта.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не ми е јасно зошто би бил толку голем освен ако содржи огромен број плочи. Тоа ли е причината?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Владислав Ходасеевич го објаснил тоа со конгенијалноста на авторот кон очекувањата на публиката; Набоков како да извршил некоја “социјална порачка”: “Ако само нему (на гледачот - Иван Толстој) му предложите драма, која не бара толку голем напор и во исто време е уметнички квалитетна, кај гледачот ќе постигнете несомнен успех”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Зошто тогаш е толку голем?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Бабо, бабо, зошто ти е толку голем... Овде све е големо, грандиозно, кабасто, „огромателно“...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
За таа толку голема Мајкина љубов требаше многу, многу да се работи за да се оправда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние, дотогаш, немавме видено толку голема, вистинска локомотива, ни толку големи, издолжени вагони, вистински воз.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На Татко му стануваше јасно дека не постои друго суштество чиј кружен циклус на животот се одвиваше на толку голем простор на планетата, како што беше случај со јагулата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Цветан Горски, во тие тешки и неизвесни времиња, се прашуваше: дали душата на Игора Лозински беше толку голема, силна и страдана, видовита, што тивко зајде - токму пред новата можна средба со сталинизмот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но зад грмушките беше коријата, а во толку голема корија човекот е зрно во копа сено“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Страв и восхит Претпоставка: Македонскиот крал премногу го сакал светот и премногу можел и премногу претчувствувал немал време, хронично немал но сепак доволно за да ги поремети дозите предвидени за рамнотежа на Просторот, и самиот без смисла за умереност - хармонијата е нешто друго, сосема само предозирана волја, отровен концентрат само неповторлив порив, рев по далечното - туѓината како вечно искушение! само силна страст по странствување per se, дури и во јазикот само вродена дарба да и’ се тутне на смртта грациозно, пагански под здолништето додека Оваа си игра божем случајно криенка-миженка митска мижитатара само сензибилитет за походи општа хиперсензибилност - просто да се спростре врз далечниот Исток ко полна месечина на полноќ - просто да го освои светот како туѓа жена со чувство на нелагодност а забраната стимулира срна истрчува на пусија во заседа, балканско дувло империјална глутница избришани, заташкани траги имагинарно писмо толку голема моќ што се втиснала во потсвеста за век-и-веков жиг на восхит и страв од повторување од повторување на судбината...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тоа ќе биде нешто лошо, сосема зло, толку големо и толку зло што тешко би можело да се сфати ниту да се смисли.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И примав пофалби за тоа што вршев толку голема работа за само еден ден.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се разбира, уште истиот ден го закршивме со најголемата игла, онаа што имаше толку големо уво што и нана ти можеше да провре конец низ него беза да стави очила.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Мислам оти сите го почитуваа. Само снаата на Дукови, којзнае од кои причини, измисли за него многу срамна работа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А тој беше толку голем. Како оние мазни камења што ги фрлал Крале Марко од Исарот преку Брегалница.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но и покрај тоа што зградата е обвиткана со глази­ рана теракота, ќе се држам до мојата прва импресија за новиот дом на Енди Ворхол: таа сепак личи на нешто понакитен роднина на зградата од која, според официјал­ ните записи беше убиен претседателот Кенеди.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Аналогијата резонира со иронија: убиството на претседателот како еден вид американска трагедија што го прослави Ворхол; Џеки Кенеди во жалост како една од Ворхоловите трајни теми; (речиси фаталниот) атентат извршен врз самиот уметник неколку години подоцна, само еден ден пред да го убијат Роберт Кенеди; веројатноста дека после Кенеди, Ворхол е првата личност во историјата на Америка со која се поистовету­ваа толку голем број на луѓе по шеесетите години; сфаќањето дека Ворхоловата уметност, исто како и убиството на Кенеди, не е толку едноставна како што изгледа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Гауденс - но колку што можам да се сетам, Ворхол е првиот американски уметник кој бил така почествуван од оваа земја, со исклучок на Норман Роквел, the master of Hallmark sentimentalia. (...)Од исказите на екипата која стои зад организирањето на овој проект, ова е досега најсеопфатна институција од ваков вид.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не ми треба се за да те љубам, ми треба само твојата љубов, тоа е се што ми е потребно за да живеам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Човечкото срце е толку големо, може да ги собере сите страдања, а не сакам да страдам, сакам да љубам, ми треба твоето срце, тоа е мојата мека перница,таму спијам јас, тоа е моето скривалиште во бурните денови.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Легнав на подот и се обидов да направам неколку стомачни - но притисокот во стомакот ми беше толку голем, што при секое исправување од подот ми се заматуваше во главата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дека е толку голема, а сепак, не зборува како што треба.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Главното јадење повторно се состоеше од гигантската заклана кокошка, но овојпат со гарнир од превкусни печени компири.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јасмина се согласи и јас само се засрамив. Така и овојпат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Навистина, јас си помислив, дека на ист начин можела да се исмее сталинистичката идеологија како што вие сте ги замислиле нивните егзекутори кои со толку голема ступидност се нафрлаат на козјиот свет.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со блиски од семејството, освен со мојот татко, кого одамна го немаше, немав постигнато толку голем степен на доверлива блискост, дури и еден вид интимност, во врска со плановите на моето пишување и балканската сага.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И ќе се случи овој исклучителен човек и оваа исклучителна жена да имаат син меѓу нивните деца, кој ќе може да го почувствува и да го пренесе со толку голема суптилност и длабочина овој речиси сакрален простор што тие успеале да го создадат среде силните немири на животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Штета што е толку голема горештината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мислам дека најголем дел од зборовите ги користиме за да се заштитиме од другите луѓе, а не за да ја изразиме взаемната љубов; зборовите станаа материја за правниците, а не за поетите; сѐ повеќе ни е потребно во општеството да го воведеме - и мислам дека токму тоа е она што ги проникнува и им дава боја на толку голем број, ако не на денешната младина, тогаш на младите од претходната генерација - тоа барање и изразената желба за љубов, во еден анархичен свет.  К: (...) Наклонувањето на тие луѓе (Хипиците), а се надевам дека денешната младина ќе го прифати тоа, опфаќаше и такви животни работи како што е исхраната.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во извесна смисла, нашата среќа беше толку голема што не бевме во состојба да ја поднесуваме.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ја гледав право в очи, но не толку отсутно колку што можеше да се очекува по толку големиот замор, со последните атоми сила што ми преостануваа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јас бев Д. Х. Лоренс на не правењето, гласот на сите потенцијални љубовници кои копнееа и се плеткаа, но сѐ уште го немаа сторено тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако навистина убиваше, нејзините противници и противнички веќе одамна би ја отстраниле, забраниле и уништиле.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А доколку навистина би можеле да се потпреме на нејзината спасувачка улога во смисла на осигурување на поголема трпеливост, би било доволно на секој поединец и поединка да му препорачаме неколкучасовно гледање MTV и да го снабдиме со збирка world music плочи и работата би била решена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ги одбегнував нивните погледи за да не го видат сожалувањето во моите очи, моето сожалување кон нив затоа што јас тукушто бев со тебе, твојот мирис сѐ уште беше на моите дланки и толку голема иднина навидум беше на видик.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За мене ова беше уште една таква ноќ и до моментот кога пристигнав на мојата станица веќе знаев дека ќе ми помине, ќе бидам доволно опоравен за да можам да пешачам до дома по мрачната улица составувајќи поеми за копнеења кои што никогаш не ги запишував.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Самиот секако не би можел да ⥊ припишам толку големи и толку одлучувачки потенцијали.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Соборот беше толку голем што го посетуваа праматари дури од Костур и Битола.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Мислиш мојата болка не беше толку голема колку и оние што ги растргнуваа вашите гради?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Никогаш не сум влегла во толку голема и светла мијалница.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имало, значи, полно факти што го натерале Стег да ја даде следнава необична оценка за солунската полиција: “Слепилото на полицијата, којашто дозволила такви значајни работи да се изведуват во најнепосредна близина на Банката, толку голема количина динамит да се внесе или произведе во Солун и непознати сомнителни лица да одат и доаѓаат без да бидат забележани од нејзините агенти, овде изгледа толку необично што, според мислењето на голем број луѓе, тоа не може на друг начин да се разбере, освен со тоа: можеби е дадена директива таа (полицијата) да ги затвора очите додека револуционерите не се осмелат да преземат акција од таков карактер којашто на властите би им дала можност да ги оправдаат најстрогите репресалии“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, размерите што ги беше зела ВМРО со дејноста на својот легален и нелегален апарат беа толку големи што ЦК, да беше составен дури од професионални револуционери, пак не можеше да одговори на созреаните потреби за пропагандата, агитацијата, подготовките, обуката, камоли пак да раководи со револуционерните дејствија во цела Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но, Гарванов не бил од оние луѓе што биле способни за Македонија да направат толку голема жртва: пред непријателскиот суд јавно да ги прокламираат целите на движењето по цена, евентуално, да биде построго осуден.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А пак централизацијата беше толку голема што и за најситните работи требаше да се бара одобрување од ЦК во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Неговото негодување од поведението на учениците од класот било толку големо што тој демонстративно ја напуштил Гимназијата, не сакајки да ги гледа на куп своите другари соучесници кои, со својот слаб карактер, брзо се решиле на предавство.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И израснал толку голем да може да изгради силна ракета, да седне во неа, да летне до Месечината и да се врати назад.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Точно знам како се чувствуваат и што сè доживуваат сега, а желбата да бидам со нив таму ми е толку голема што ме прави да бидам неутешна, оти е неостварлива.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во нејзината насмевка тогаш ми се виде дека има нешто што таа одвај чека да ми го соопшти, ама се воздржува оти смета дека не е сè уште време.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не плачев. Беше малку да се плаче за нешто толку големо колку што е заминувањето на Мила.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми се насмеа, ама забележав дека ја разбра сета сериозност на моето предупредување и ми се причини дека ѝ е жал за мене, што толку голема мака си имам и што не е способна да ме ослободи од неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сеќавањето, пак, на полани ова време, кога јас бев во истиот тој Дизниленд во Париз, ми е толку свежо како да не поминале цели две години оттогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И татко ѝ замина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)