толку (прил.) - долг (прид.)

Моите усни издаваат тажна насмевка, но тоа е искрена насмевка после толку долго време, а од гласот избива искрено покајување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој на почетокот повеќе како да сакаше да задоволи некаков каприц на Камилски, кој беше во духот на времето, односно на XX век кога по пресметката со Османската Империја, сојузниците (Англија, Франција и Русија во прв ред) и новите- држави нации на Балканот сакаа да го искоренат и цивилизациското наследство, но, како што обајцата увидуваа на примери од нивната мисија, тоа не беше лесен процес со согледливи резултати!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко сѐ повеќе се навлекуваше во мисијата за која на почетокот не веруваше дека ќе трае толку долго време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А маж од неговиот калибар сигурно сексуално не апстинирал толку долг временски период, колку што беа разделени.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Плажите покрај Пацификот се толку долги и широки што никој не се прашува ќе има ли место за неговиот пешкир.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Белите лица на браќата, до ситница познати, се менеа, стануваа човечни: немаа ни толку долги, ни толку бели носови како што мислеше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Оној ден што почнува со: „Каков срам и врз нив и врз мене, и врз нашата слобода, независна, неврзна држава...“ би можел да биде цитиран во целост, до крајот на пасусот, само да не е толку долг, а забелешката која следи: „се наведнаа, зедоа по една кисела слива, си ги закиселија непцата и скиселени исчезнаа“ се ретки примери на блескава иронија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Најчесто пред почетокот на претставата се прашува: „Колку трае ова, бе? Леле, зарем е толку долга?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
А штом тамошниот ден е како нашиов месец, логично е и по некоја ноќ да биде исто толку долга.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тука беше првото место на нивната подолга почивка, толку долга, колку да приберат малку сила, да здивнат, да се најдат и пребројат...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И кога сите луѓе би се плашеле, кога би се двоумеле, денес не би имале олкави градови кои, се разбира почнале да се градат од првата тула, почнале да растат од првата куќа; не би имале толку долги патишта, пруги кои почнале со првиот метар за да се издолжат потоа во километри и кидометри.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
12. Да пукнам одамна не сум имала толку долг отпочин И ќе заборавев на сонцето што изгрева на исток А и тоа галиба имаше нешто со Македонците И сонцето било ѕвезда велеле Македонците Бре бре како никој да не знаел што било сонцето А за ѕвездите допрва ќе се разјаснува Дали Македонците мислеле повеќе на ѕвездата од Вергина Или на ѕвездите од европскиот бајрак
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)