Музичарите имаат високи чела, пеачката отворен гард а мајсторот на фотографија едвај чека да ѝ се врати на мртвата природа, толку извесно бесмртна во црно-белата Leica M6.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Се лизгаш низ сопствените раце, како јагула немирен, и за себе недофатлив И светот со тебе се лизга ко дете на тобоган, Привремено весело, сепак...повторливо, толку извесно просто неинтересно - се знае дека на крајот ќе падне она што паѓа од високо.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)