Да не има тој грешено што бил секогаш толку полн со разбирање за нас, се трудел да не нѝ забранува и да не нè казнува, туку сè да се решава низ разговор?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ликот му беше посветол, често се смееше, и на своја и на туѓа сметка, и секогаш беше толку полн со енергија.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Дипломатскиот претставник на САД во Швајцарија, Хју Р. Вилсон (Hugh R. Wilson) напишал дека „Женева е толку полна со претставници на малцинства и на поробени делови, сите настојуваат да го предизвикаат вниманието на една или на друга влада, така што јас сметам дека е препорачливо да се игра крајно сигурно во однос на секој од нив и да не им се дава можност да сметаат дека ние им даваме ним каква било помош или поддршка“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Можеби требало да биде построг?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А беше толку полна со деца, преполнета. Од едниот до другиот крај на рогузината.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Возот беше толку полн, што беа зафатени не само сите седишта ами и мрежите за багаж над нив, па и празниот простор за нозете под седиштата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)