Мислатa му луташе низ главата наместо да се смири и да му го даде одговорот што го сакаше, одговорот што во тој миг му требаше за да не биде толку проклето изгубен во овој туѓ простор.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Просто: зошто понекогаш сте толку проклето некритични кон најблиските гадови?
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
П.В.: Право да ви кажам, дечки, сите мои траектории во последно време личат на некоја стравична ешеровска безизлезност; круг, јамка, врвца, мебиусова лента, како и да го наречете, сево ова ми делува толку проклето исто, толку неподвижно, што...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
По детето му одговори дека ни тој не се согласил да дојде сам, знаејќи уште посигурно од таа негова постапка дека стариот е толку проклето, но и толку неодменливо готов.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сите телевизии фураат идентична шема, сите весници исто (па го има ли тоа негде, два кретена со, до скоро, потполно исти текстови - од кои зрачат бескрајно мрзоволие и тапост - во ист ден 40 години да се појавуваат ко тотална навреда за било кое чувство за плурализам и две страни на било каков аспект!?), сите културни списанија се исти, државата е исто што и невладините организации, фондациите личат на министерства, ко да сме чувари на најсветата ебена вистина во историјата на човештвото, толку проклето оркестрирано сѐ изгледа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Да, само за еден дел од неговиот живот, за оној што јас го познавав, и тоа не го велам без причина, - претпоставувам дека тој отсекогаш не бил толку сам, толку проклето сам, каков што го запознавме во домот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)