Кај крвните врски, кои ни се наметнати по силата на нештата (или по божја волја), немаме многу избор – се раѓаме заради свесната одлука или не толку свесните постапки на нашите родители, без никакво учество од наша страна, и на овој свет носиме единствена, неповторлива комбинација на нивните гени.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Мама стоеше, речиси сосема облечена, но пак со толку малку нешта на градите, а надвор веројатно е свежо - долга сомотска наметка без поруб сѐ уште припиена за наслонот на столот, толку изнемоштена, толку свесна за она што би требало да се постигне.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)