Какви срца имаат, - си мислев - што ли ги бодри толку та одат толку исправени, исправени колку што им дозволуваат скршените лопатки, ребра, испосечените нозе и раце, слепи, чолаци и најпосле тие патерици во нивните раце, под нивните мишки?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Трудејќи се да собере што повеќе материјал од мојата широка насмевка и потемнета кожа, до толку та речиси како неговата.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)