— Има време, стрико има, ќе а смениме, пушки ќе најдеме колку да сакаш! — толку не бери гајле.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Каде е тоа? - праша Трајко. - Абре, во Вардарско е, зарем толку не знаеш? - дофрли Аргир.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Јас бев подготвена да ги изменам и подобрам работите кај себе, меѓутоа, колку што направив, ни толку не заслужуваше.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Но во нашите разговори спомнувањето на Шефот, колку што не ги заматуваше, исто толку не ги разбиструваше работите, а тоа за сите нас беше доволно јасно и затоа никој на тоа не му придаваше особено значење.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Не, навистина не сфаќам. Толку не сфаќам и не би сакал да сфатам што препочитам да му признаам дека сум умрен.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Колку си ја сакала самотијата сестра Ангелина, колку си ја почитувала немоста и безответноста, мирисот и тишината во храмот, црната одежда и својата ангелска бестелесност (самата така се чувствувала), толку не ги сакала натрапниците, накинџурените, раскокотени и разголени визитарки и визитари кои, најчесто, не доаѓале на духовно поклонение во манастирската светост, туку да им помине времето.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Не го гледаш? Кога оди по калдарма, како мачка од камен на камен стапнува.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СПИРО: Никому толку не му се прави чапрасдиван. Се надул како мисирок.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Зар толку не ти беше жал?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Зар толку не можеш да си ги втасаш рацете, продолжува Рогожаров, зар толку не можеш да си ги фатиш?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
1 Планината е далеку никој толку не отскитал црн брег со два рога на патот нејзин стои, Одовде само облакот е близу и молњите и ѕвездите ноќе кога паѓаат.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)