За многу од нив тоа беше единственото топло јадење преку денот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Беа поседнати на потпрени штици - небаре клупи и чекаа една работничка со бела престилка да им раздели топло јадење и леб, донесено со комбето.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)