угодно (прил.) - да (сврз.)

Да знаат дека не постојат никакви споредни патишта и да не ги бараат попусто нив, дека треба да се пристапи отворено и просто, а после ќе се види колку е угодно да се живее со тој сок, оној вистински сок на работите, како кога вечераш од дивечот, што целиот ден сам си го ловел.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше дури угодно да се продолжи да се разговара вака тивко крај огнот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)