Дури и одбиваше да ја примиш последната доза од пет апчиња, а јас се карав со тебе и упорно те молев, мислев дека хемотерапијата е единствен спас што ќе ти помогне и ќе ти го продолжи животот.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Тој што седи пред тебе без престан упорно те гледа в очи, со погледот те пронижува, со тупаницата полека, како да брои удари, удира на маса, со чизмата тропа на подот и тој поглед, тоа удирање, тоа тропање те обессилува, те облева пот, ти се суши устата, гркланот ти се стега, воздух ти снемува, пред очи се ти се смрачува, срцето ти чука забрзано, телото се згрчува...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Видел, знае: многу нуди жена што упорно те потпрашува и сака да ископа нешто од тебе; и која постојано го држи погледот на тебе.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)