Сонцето сѐ уште грееше, а поради горештиот ден, земјата беше вжештена и студената вода можеше лошо да влијае врз растенијата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Пробивајќи се низ безбројното лисје, сонцето сѐ уште грееше врз нивните лица.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На таквите луѓе ни на ум не им паѓа колку се ништожни, штетни, напротив, живеат со надеж дека тие се оние заради кои сѐ уште грее сонцето. Меѓутоа, имаше и светли мигови во срцето на другарката Оливера Срезоска.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)