уште (прил.) - може (гл.)

Иако беше доцна, сѐ уште можев да го почувствувам она што значеа „Халите“ за Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Идеалните урбани глетки останале во минатото. Во претходниот век сѐ уште можеа да се видат, да речеме Венеција на сликите на Каналето. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 159
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Осумдесеттата ја префрли, а уште може да чита без очила.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ова особено доаѓа до израз во едно писмо што Дишан ѝ го испратил во 1957 на Американската федерација за уметност од Хјустон: „Гледачот го доведува делото во контакт со надворешниот свет преку своето дешифрирање и интерпретирање на неговите внатрешни квалитети и“, вели тој, „допринесува во креативниот чин“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
(16 Но дури и да ја прифатиме Дишановата хипотеза, сѐ уште можеме да чувствуваме потреба да ја доведеме во прашање вредноста и/или кредибилитетот на одредена интерпретација - особено ако имаме причина да се сомневаме во способноста на интерпретаторот да ги дешифрира фактите, или ако сметаме дека податоците што тој/таа ги има на располагање се неточни или недоволни. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 117
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тој мисли и на оние мажи, каков што е и самиот тој, кои станале полнолетни пред Стоунвол – кога бродвејскиот мјузикл сѐ уште бил жив културен облик,119 а јавната машка геј-култура сѐ уште не постоела – и кои искуството на геј-ослободувањето ги преобразило толку длабоко и неочекувано, што постепено почнало да изгледа „сосема обично што јас, од сите луѓе на светов,“ како што забележува Милер, „сум, ете, во друштво со мажи што носат ремени за кревање тегови, со прстени на брадавиците, а да биде крајно чудно, не само што сѐ уште можам да ја слушнам истата музика што ја знам уште откога бев дете туку и тоа што имало и други, многумина други такви мажи меѓу нив, кои се во истава чудна положба како мене“ (23-24).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со движење покажуваа на лебот и гестикулирајќи прашуваа дали уште може да добијат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Имаше дваесет и три години и беше убава како што некогаш беше Роза, најубавата од нас петте сестри.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во утрата, додека уште можеше да се излегува надвор, се прошетував до зградата во која беа становите на Зигмунд и Роза, понекогаш ќе заѕвонев на вратата од домот на сестра ми, за да ја разбудам внука ми Цецилија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Наеднаш сѐ беше станато сосема матно, една матеж, во која тој сега продолжуваше неумоливо да тоне, увиснат, со рацете обесени под себе, исто како некој далечен дел од него да беше отпуштен некаде назад; сега таму беше одврзано она, што досега сѐ уште можело да го држи, тоа сега се разлабави и го занесе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше дека е уште далеку од работ на таа извишена шума, но тоа беше единственото, на што уште можеше да продолжи да мисли, додека волците си мислеа на она своето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Било ставено за да го сочува само сонот дека сѐ уште може да се продолжи да се оди, но и за да утепа токму со тоа, за да увисне, или барем да натера на папсување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А сиот свет, што уште можеше да биде негов, беше еден блед, бескрвен свет на победен, еден непознат свет, на кого мораше допрва да свикнува и да се помирува со него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За љубовта Пред многу, ама баш многу години, додека пеперутките сѐ уште можеа да се снимат на гастроскопија, во стомакот, и кога не беше срамота да се сака, се дружев со двајца слепи, кои само едно гледаа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Пред сѐ да се сокрие во магла, тој уште можеше да ги види двете очи на старецот; тие станаа големи, полека слевајќи се во трпетлива светлост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Нам уште може да ни се помогне. не ми се умира, брате, а бездруго ни тебе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Вратениот дипломат, доколку имал успешна мисија, станува незаменлив експерт за земјата кај што служел, регионот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Турскиот амбасадор во Тунис, Муарем Тунчер, иако навлезен длабоко во деветтата деценија од животот, денес патувачки амбасадор, ми раскажуваше, на времето во Тунис дека постоел обичај наследен уште од Отоманската империја, министерот за надворешни работи да ги повикува еднаш месечно сите поранешни амбасадори на ручек, за да се искажат за надворешната политика на земјата, од позицијата и искуството во земјата во која служеле амбасадорите, а кое сѐ уште можело да биде делотворно за интересите на земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие можат да те шпионираат деноноќно, но ако сочуваш бистра глава сѐ уште можеш да ги надитриш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во салонот сѐ уште имаше воздух, тие сѐ уште можеа да го видат него и тој нив, но за сето време тонеа надолу, надолу во зелените води кои за некој миг мораше да ги скријат од неговиот поглед засекогаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ уште можеше да се чуе насекаде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Поминаа денови и денови и писмото можеше едноставно да се стопи од жештината на нејзините полни гради, почна да се титка, некои букви да бледнеат, други да се разлеваат и Чана мораше да почне да им го чита писмото додека уште можеше да се види дека навистина е писмо. Најпрвин ѝ го покажа на Митра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Аргументите што ги изложив неодамна против идеите на Бојс (1) и од коишто денес многу малку би одзела, сами од себе се распаѓаат во мигот кога тие идеи се потиснати во втор план (како да се работи за грешки од младоста?) и кога во прв план испливува грижата за јасноста на делото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се чини како оној најслушаниот Бојс кој исчезна низ прозорецот да се вратил низ рамките и присуствува на оваа изложба, Бојс-дијалектичар и оратор-бранител, Бојс на перформансите и екологист- кандидат на европските избори, оној кој ја подр­жу­ваше идејата “секој човек е уметник”, оној чија концепција за проширена умет­ност немаше ништо заедничко со “таканаречените пластични дарови”; се чини како тој, Бојс, теозоф и гуру, да се обраќа до ѕидовите, но само со неколку зборови педагошко резиме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во тој случај, ако Бојс бил, како што вели печатот, „контроверзен уметник“, тешко е да се замисли дека тој сѐ уште може да биде контроверзен со една изложба која вешто го стопува она што е различно, а суптилно го брише она што дава место за дискусија. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 83
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мојот цврст желудник сѐ уште може да ја свари, ја апстрахирам и ја претворам во нешто креативно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сѐ што уште може да трча, да оди и да се влече, се упатува кон високите и густи трски.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На пролет, кога има влага во воздухот, сѐ уште можеше да се осети мирисот на коњската урина, бидејќи тој мирис, едноставно, никогаш не избледува.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Обично излегувал надвор и ги отпоздравувал масите кои поминувале под него. DD ЕВ: Тој и сега има балкон. DD ПТ: Да, но од сегашното место, може да го види само приемниот дел. DD ЕВ: Но, тој сѐ уште може да мавта. DD ПТ: Да, а понекогаш е живо како и на Union Square.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)