Над главите уште ни фиукаат куршумите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И уште ни кажа дека чупето немало шушумига, туку дека увото ѝ берело, ѝ гноело.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Денот е одминат, ама снегот уште ни држи светлина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
САВЕТКА: (замислена). Само Антица уште ни крцка, не ѝ се прави ќефот.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Натпреварот, како што гледате, продолжува, опуштањето и млитавоста се дозволени при вакво водство, а сетики не се земаат за големо зло и честите буричкања по сеќавањето како минатото да е сегашност и како спомените да се за најаска, а нам на Македонците, најголема најаска уште ни е меѓусебната пизма и само таа нѐ надживува сите нас.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
И уште ни кажуваш дека сме ти прираснале за душата, дека си се приврзал за нас до толку што си бил решен, ако треба, и таа твоја бесмртна душа за нас да ја дадеш...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
како ние да не сме го врвеле, ама не бре, кој може да нѐ запре, кога ќе те удри улавата мисла, полоша е од стечена суводолица и не гледа кај врви, што ќе откорне, што ќе забере, а босот уште ни вели, вратете се ако нешто не е о кеј, пак вратете се,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)