уште (прил.) - баба (имн.)

Слегол од амбарче Силјан долу и тргнал за дома да си влезе, чунки рано било и малку времето расипано со дожд и лапавица, била уште баба Марта, та домашните си седеле крај огон и си се грееле.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Уште бабата му даде стомна со вода и тој се напи.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)