Меѓу другите сиромаси што ги собра Мефаил од Дуње беше и Андон Волканоски, сирак, без мајка, без татко уште млад — на дваесет и пет шест години но затоа удомен уште на седумнаесетте, та имаше веќе четири-пет ситни деца, како од вреќа истурени.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Беше уште млад кога го слушаше говорот на Стефан пред собранието, но неговиот продуховен, речиси ангелски лик сѐ уште му беше жив пред очите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Неговата сопруга, сѐ уште млада жена и дури и доста убава, прво му ја подавала раката за бакнеж, а потем, откако ќе ја преобрнел на другата страна, таа му ја бакнувала неговата рака.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Таа пријателка не беше ни малку поубава и не помлада од неговата жена; но ги има на светот ваквите енигми и не е наша работа да судиме за нив.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Иако уште млад, тој мораше да оди на дрва во Караорман, сам да бере дрва, да ги продава во Струга и да ја издржува целата куќа.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)