Иако проѕирна, вратата беше цврсто затворена.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Но мрежата на кокошарникот не беше скината, а вратата беше цврсто затворена со резето.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
„Нешто му е случи на мојот камион“, јазикот му се движеше суво помеѓу усните, а очите му беа цврсто затворени сѐ додека не стана црно и немаше никаква светлина и беше како кога стоиш сам в соба, тукушто станат од кревет, сред мрачната ноќ.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Речиси сите чекачи, дури и додворувачот Сириец, седнаа, со патните торби кај себе.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
„Не кажувај понатаму!“ рече Винстон со цврсто затворени очи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)