ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Да се смета дека Деридината философија е антропоцентрична може да се чини погрешно, бидејќи тој го отфрла поимот за унифициран човечки субјект.25

Додека средновековната филозофија е теоцентрична, во модернистичките системи Бог исполнува помалку важна философска функција ако воопшто и исполнува некоја.

Бог сѐ уште игра значајна философска ролја во Декартовата, Спинозината, Лајбницовата и Берклиевата философија, но неговата улога е многу помала во Локовата, Хјумовата и Кантовата философија, кои се сосредоточени околу способностите и склоностите на човечките суштества.

Со зборови на Rychlack: Kant сугерира дека човечките суштества се опремени со a priori категории за разбирање кои го предицираат искуството од почетната точка.

Описот мора да се даде во светлина на фактот дека човечките суштества станале толку расчовечени, изветени, затупавени - што не се свесни за сопственото понижување.

Ако човечките суштества не се проучуваат како човечки суштества, тоа повторно претставува насилство и мистификација.

А никој од нас, верувам, не поминал многу бессони ноќи заради заканата од уништување надвисната над човечкиот род, и заради сопствената одговорност за таквата состојба на работите. 40 Margina #22 [1995] | okno.mk Во последните педесет години ние, човечките суштества, со сопствени раце сме убиле околу сто милиони припадници на сопствениот вид.

Деструкциската уметност ги претставува односите меѓу болката и замислувањето.

„Болката не му се спротивставува едноставно на јазикот“, таа „активно го уништува, преведувајќи го во состојба кога криците и звуците на човечките суштества постоеле пред јазикот“.8 Оно 1962 г. ја напишала Conversation Piece, драмата за акција којашто е нарација на болката.

Проблемот со Кулик е што тој се обидува да се однесува и изгледа што повеќе како вистинско куче, а не разбира дека само човечките суштества уживаат во таа игра - затоа кучињата не фураа во чопори на неговиот перформанс!

Но, доколку психоанализата нè учи на било што, тогаш тоа е фактот дека човечките суштества не се насочени кон постигнување среќа.

Или последен пат прегрнувајќи ја својата драга Елени: „Со тоа ги обавивме човечките суштества”?

Можеби треба да се направи ова за да го разберат вжештените глави?

Техничкиот напредок е една работа, а наравот на човечките суштества кои сметаат на прогресот е друга работа. Најнапред.

Пред некој ден бев во Монпелје.

Архитектонските естетски концепти треба да ги имаат предвид перцептивните и психичките потреби на човечките суштества, како да се дел од естетското искуство на околината на некој поединец.

За човечките суштества Јас е секогаш Јас, и Јас не може да биде Ти, и Ти не може да биде Јас; и ветерот секогаш ќе биде нешто друго, иако ќе минува покрај мене, иако понекогаш, заради неговата силина, ќе ми се чини дека ми се вовира во коските, ветерот ќе остане ветер, а Јас ќе бидам Јас.

Но, има луѓе на кои нивното чувство или мисла им бега и се вселува во некој друг, во нешто друго; или можеби, некогаш одамна, научиле дека помалку ќе боли доколку дел од своето Јас, оној дел кој чувствува нешто, се префрли во нешто друго, наместо да остане во нив.

Дали е возможно овие согледувања да се прошират и на човечките суштества?

Ова без сомнение е најсубверзивната парола што се виори над вековите хуманост, најпредизвикувачката налепница врз нивните невро-авто-мобили.

Сократ, тој горд, самоуверен Атински демократ, индискретно се избрза откривајќи ја опасната вистина со зборовите: “Целта на човечките суштества е да се спознаат себеси”.