Во случајот на Ел Греко, неговото издолжување на човечката фигура сега ми изгледа како некој животен квалитет, со чувство за протекот на времето.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Додека, во стерилизираната просторија, меѓу човечките фигури од песок, залудно се обидуваш да ја доловиш тајната на прастарото топче, боличарите, роднините и останатите повлекуваат во заштитничкото гнездо.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)