што (прил.) - говори (гл.)

- А мачката? А она што говоревме? - Ти реков, не можам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ама сакам машки да ми одговориш и умно, како што говореше, бог да го прости, татко ти.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Дај ми собитие што говори за лоши дела, и јас веднаш, под дланката ќе сетам темни букви, гласови темни, пискотници, студени слова од кои кожата се ежи; дај ми слово божествено и богоугодно, за големи подвизи што зборува, и јас веднаш под раката чувствувам гласови светли, букви топлокрвни, оган во писмото чувствувам, како кога љубениот на саканата писмо ѝ пишува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Твојот џез ти го одзел дури и патријархалниот морал, те разобличил; ти не знаеш што говориш“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Каде те слушам кај што говориш, санким мед ти тече низ устата. Блазе!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)