„А што очекуваш од самјак пораснат в планина?“ „На грнето и капачето, нели?“ „И на скршеното грне капачето се тркала“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Како што очекуваше, таа седеше покрај една маса на речиси истото место и повторно сама.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
А.А., веројатно откако утврди дека во нас доволно не се впиле ударните пораки на Атеистичкиот музеј како што очекуваше, сметаше дека беше дојден вистинскиот момент и тој да стапи на сцена со своите аргументи од втор степен на влијание.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И уште една вистина што не е без значење: местото за могила што го избра мајка ми нема никаква врска со нејзиното и со нашето минато а уште помалку може да се поврзува со нашата иднината.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Мене навистина ме збунуваат нејзините чудни размислувања и изместените констатации.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Еднаш, кога се крена нејасна врева против младиот директор на фабриката за женска конфекција Нетковски, кој во многу модели храбро го истакнуваше разголувањето, таа низ насмевка забележа: „А што очекувавте вие?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Мислевте дека кај плодовите на овошките најпрвин корупката ќе се развие а дури потоа таа корупка се исполнува со сокови?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ја мереше и се јадосуваше што водата, место да ја зголемува температурата, како што очекуваше, таа ја намалуваше и тоа беше знак дека нема да избие лава и да ти помогне во твојот научен потфат.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)