Ема имаше висок степен на самосвест, таа знаеше дека беше почитувана од колегите и од надворешните соработници (дури и од оние кои постојано работеа против неа) затоа што покажа, низ сите изминати години, дека е жена со силен дух, тврда и непопустлива.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Од картезијанска гледна точка, знаењето во „прво лице“ на психолошките состојби е непроблематично, бидејќи кон нив ни е отворен директен и транспарентен пристап, додека знаењето за нив во „трето лице”, како и знаењето на она за што обично сметаме дека го претставуваат, е мошне проблематично, како што покажуваат скептичките аргументи.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Оваа перспектива, како што е познато, укажува дека во определувањето на тоа што некој знае, треба да се започне со приватните дадености во неговата свест, од каде треба да се започне процесот на надградување, кон заклучоците за она што може да постои покрај нив; идејата е дека на тој начин човек барем започнува со нешто непогрешливо и несомнено.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тогаш и јас, без да сакам, загазувам во глупостите: правам гримаси, на тие шутраци им го исплазувам јазикот, а тие не се лутат туку како спобудалени ми плескаат, плескаат.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Како да издвојам само еден показалец од она завидно множество што покажува кон мене?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А притоа уште слушам како се тркалаат околу мене отпадоци од некој притулен шепот, и навистина не сум сигурна дали се тоа шеги што треба да ме засмеат; или ме исмеваат?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)