што (прил.) - прави (гл.)

Здогледувајќи го татка си во тој секојдневен амбиент, на светлината на сѐ уште неисчезнатиот ден, Наташа одеднаш инстинктивно сфати дека тоа е стварност а не „халуцинација“ и онака истоштена викна со сета сила што ѝ беше преостаната: -Татенце, татенце, што правиш?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Татко ѝ приоѓаше со отворени очи, во кои имаше матна неподвижност и мртвило.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Кај си ти? – го слушав длабокиот машки глас на Владимир- Што правиш?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Што правиш бабо, ова ти е доручек?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се доближи еден од Бугарите: - Што правите вие тука?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
-Луѓе, што правите, - им велам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Престанав затоа што кога бев пред свршување се сетив дека жена ми е во соседната соба поради што посилна беше мојата желба да одам да видам што прави таа одошто да се предадам на таа свињарија на која речиси ѝ бев подаден.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Онака како што прават специјалците во очекување на заповед да ги нападнат голораките граѓани на претседателот, од благодарност за дадената доверба.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А што ако ја фатеше? Што правеше со неа?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Спасија го вика да си легне, што прави уште надвор.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
ДИМО: Што правиш, сине? Невесто што е ова? Ти ли го оттурна, невесто?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Тротоарното: што правиш бе Јовка?
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Се врати кај масата и седна. - Напишете еден лист: „Што прават луѓето кога паѓа дожд“ - рече и го зеде плетивото.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Да правиме абер и да бараме помош уште некој табур аскер.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Катето го разбра разговорот, но од дома беше учено: „виде — не видов; чу — не чув", ништо да не кажува, па ни пред бегот да се испушта дека разбрало што зборува тој и што прави.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се загнаа татко му и стрико му и го откинаа Муарема со многу извинувања „да не фаќа кусур на детето", бидејќи е лудо и аџамија, не знае што прави.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, Сефедин ја виде ѓаурската клетва и беса? Ја сега што правиме?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
кога се враќав од кјото во токио баш под гордата бела чалма на фуџи одгатнав зошто возот шинкансен нозоми се лепи на магнет и не прави тик-така тики-така како што прават нашите возови удирајќи по шините, тоа мора да е затоа што на дечињата им треба тишина за кога ќе ги виткаат книжните жерави да ја слушнат поубаво песната на славеите од крошните на вечно расцутените цреши и за да можат во тишината во себе да си посакаат да пораснат што повеќе да пораснат ако не бива баш колку фуџи тогаш барем колку долгоногите жерави (ова со долгоногоста, разбирливо, особено им беше важно на девојчињата) тогаш сосе дечињата кои виткаа книжни жерави одгатнав и дека тишината е скришно место на раат да си позбориш сам со себе - ја да се помолиш за троа среќа и праведност, да се помолиш и за мир во овие времиња на секакви предизвици, ја да се заколниш на верност, чистота и побожност, ја да посакаш убавина и љубов, убавина и љубов, љубов, ја да истуриш некоја клетва за ѓоа новиот економски поредок што носи само нови поскапувања на хартијата од која се прават жерави, а може и некоја задоцнета клетва за наставничката по хемија која се насладуваше кога ни ги теглеше ушите и чијшто поглед жежеше како солна киселина. кога се враќав од кјото во токио цело време возот шинкансен нозоми ни го надлетуваа книжни жерави - ем не вардеа од многу замор, ем ни даруваа долговечност, долговечност тадури и бесмртност оригами, оригами на сите страни некои жерави пролетале, некои се струполиле а тебе ако ти чини, прави се дека не знаеш колку заблуди на овој свет и век се стокмени од хартија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Не поради некаква сентименталност, туку едноставно што знаеше од искуство дека многу работи што однапред ги планира човек - не секогаш се исполнуваат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Отсутен од сѐ што ја брануваше, нервозно извика: - Ама што правиш, уште не си почнала ни да се дегримираш?!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Андон реши: ќе влезе во кафето: Таму, како што правеа и другите, ќе седне, ќе извади пари и ќе го извика со чукање келнерот. Плаќа. Зошто да не влезе?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А-а?!... Што правиш, сите си отидоа. Извика од вратата Драган и застана зад неа, поправајќи си ја врската.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но иако и двајцата се сложија со тоа, сепак Павле не го поткошкна баш онака палтото, како што правиме обично со старите алишта за кои мислиме дека не се повеќе за пред свет.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Што правиш тука? - ја праша, а не дорече: како квачка врз страчкини јајца.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Нејзините силни раце ја претвориле некогашната нива за компири во ова волшебно заградено земјиште, со цветни и зеленчукови градини, со дрвја преполни со цреши, круши, јаболка, кајсии и праски, лозници, кои не само што правеа сенка во лето, туку и ја полнеа трпезата со деликатесното овошје и бочвите во визбата ги полнеа со својот ферментиран сок.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Рози си ја избриша солзата со зглобот од раката, онака како што прават децата, и потоа со детска наивност таа нагласи, „Тогаш ние ќе се ослободиме од неа.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Митко прво силно се изненади и за малку ќе ја испуштеше слушалката, а потоа кога малку се созема почна силно да вика, онака како што правеше мајка му.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ова не е ханкиманки бизнис како што правите вие тука.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не оти сакав така, туку морав, оти знаев дека Писмородецот потем ќе ме повика во својата одаја, како што правеше често кога не беше задоволен од моето поведение, оти сакаше само на него да личам, а на себе – не.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Операта, поп-музиката, модата и стилот, архитектурата и дизајнот, печатењето, сликарството и ликовните уметности; заводливото за гејовите од британската култура, од француската култура, од арапската култура, од јапонската култура; дивите и нивните определителни одлики во разни национални контексти (Мексико, Аргентина, Франција, Турција, Израел, Египет, Либан, Јапонија); трачарењето, мрчењето и кампчењето; урбаноста, отменоста и духовитоста, дури и имањето домашни миленици, особено наклонетоста кон одредени кучешки и мачји раси: сето тоа треба да се опфати во кој било сеопфатен опис на тоа како да се биде геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секој пристоен приказ на машката геј-култура би требало да разгледа и да испита голем број нејзини особени практики, жанрови, општествени и естетски облици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А и сексот; што правиме со сексот?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Детето брзо зема камен, но пред да замавне, го сепнува нечиј засипнат глас: - Што правиш тоа, малечок?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Така де, знае Господ Бог што прави. Нека Му е слава на небесата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Што правиш тука? Извади го прстето од уста!“ - го скара татко му.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Влегува Неда. Таа се обѕрнува околу себе, наслушува, потоа оди кон кујната, проверува низ пукнатината од вратата што прави Фезлиев и дури по сето тоа се упатува кон вратата од собата каде што е Иван.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИВАН: Сега што правиме? Да му јавиме на Централниот комитет?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФРОСА: Ами да му текне да ни се искачи од пенџерево, што правиме?!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Па, кога ќе ме праша некој: „Што правиш?“, јас на долго и на широко се расприкажувам како, ете, спремам ручек, па низ куќа, а седната на компјутерот (кој ми го свитка грбот и ми ја разбуди спондилозата или остеопорозата) за од тежок живот да се пожалам не се сеќавам дека не е до ручекот и тенџерето, зашто, на крајот, не му стојам да му дувам на огништето, туку сам, сосема сам се готви.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Замолча па додала: Поздравете ми ги внуците, снаата и Блажета.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа замолчила, намнисувала да си продолжи пругоре по патчето, но се премислила: А вие, сестри, им рекла, нема ништо да направите со викање и со колнење, туку правите како што правевме ние комитите, со пушки, со камења, со дрвја и со сѐ што ќе ви се здаде мавајте по нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И ќе ги одврзувам, ќе ги преврзувам, ќе ги чешкам по вратот, не знам што правам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кога не знаеш што правиш, не знаеш и што зборуваш. Кој пат сега да го одбирам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така си лета годината. Еден ден така леташе и Мисајле Ковачот. По него оди Давиде Недолетниот и што прави Мисајле, тоа прави и Давиде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш го убија Давидета Недолетниот. Го виделе качен на едно дрво и му рекле: - Што правиш ти, таму? - Еда, ќе летам, му рекол Давиде Недолетниот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ами, што ќе правиш: прифатен човек, не знаеш ни што мисли, ни што прави. И така чекам да се стемни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што правите, вели брат ми. - Кусури, вели мајка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Капинке, мори, Ѕвездане море, велам, што правите прав јас да се направам; што горите на сонцето, им велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само Чако гледа што правиме. Иди по нас, истрчува пред нас и нѐ гледа право в очи. Нам само очите ни се зголемуваат. 157
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си одиме и кој како ќе нѐ види ќе праша: - Аирлија, Јоне, што правите во Дрмине, што ќе правите?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ѕвездан лежи, пресвиснат на магарето и ништо нѐ гледа што правиме. Во некои други места е занесен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знаевме дека тоа им било „како си, што правиш, кај ќе одиш, кога ќе се вратиш“ . Не било тоа налутено карање или друго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледањето на епизодата„ А што правеа славните оваа седмица?“ во каде што гостин е неговиот брат беше неговиот омилен начин на безделничење.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ѓувезија Дубровска одговараше послушно, без ниеден знак на противење. Всушност, таа и не знаеше што прави.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не е тешко да се пишуваат рецепти, но во сѐ друго да се разбираш со луѓето, тоа е навистина тешко.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„- Какво прашање“ рамнодушно одговори младиот Англичанец. „Мајка ми е убава, дотерана, цврста како челик. Што да ви кажам уште? Кога излегувам со неа, мислат дека сум ѝ помлад брат.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Што правам овде во оваа бесконечна зима!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да зборуваме за нешто друго... Што правевте вчера во Скадар, кај отидовте со толкава љубопитност за да видите некакви турбини со своите очи?“ „Ништо“ рече инженерот. „Освен што фрлив поглед на некои сомнителни работи околу браната, сето друго време го минав барајќи една кула.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
-Што ти е, праша Ѓувезија Дубровска. -Ми е страв, рече Сија Хаџибанова.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тие можат да го држат со години во самица, можат да го испратат во работен логор, можат да го ослободат за извесно време, како што правеа понекогаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што прави со неа, како ја користи? Ја користи за да стане роб, роб на чувства.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Што правеа не знам. Со мене сетне стана друго.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ѕидаше и не зборуваше и, бидејќи не зборуваше, може мислеше дека Лена не разбира што прави.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- ПРОСТИ ИМ, ОЧЕ, НЕ ЗНААТ ШТО ПРАВАТ! - воздивнал ХРИСТОС - СИН БОЖЈИ - ама ЧОВЕК и со болки ЧОВЕЧКИ... ********
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Дедо попот чита од Евангелието, сѐ по ред запишано од Апостол Марко - како што се случило на тој Ден - ВЕЛИПЕТОК - мачни страдања на Богочовекот... молитвени зборови од СИНА до ТАТКОТО - ОЧЕ, ПРОСТИ ИМ ОТИ НЕ ЗНААТ ШТО ПРАВАТ...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Сѐ што правеше во животот сакаше да биде перфектно, па и кога се подготвуваше за специјализација консултираше многу книги, читаше на Интернет за разни болести.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Може да се пишува и со помалку како што прават Грците кога пишуваат со дваесет и четири“.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Богуле ѕиркаше низ цепот од вратата и ги гледаше што прават и му врвеа возбудливи трпки по телото, срцето забрзано му биеше, здивот му запираше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Она и самиот не знам зошто не пишувам како да ја разјаснува и претходната мисла, дека си го валкам образот од тоа што сум подлегнал на нешто па сум заборавил да ги регистрирам работите како што правев дотогаш.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ништо за тоа кај кого сум сместен, како се прехранувам, и воопшто што правам така сам во големиот град.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ама ќе разбера јас, па мајка Јана да ти е, — и почна да внимава што прави Доста, како оди, како работи, што јаде, што пие.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Далмити бог добро, Илко. Добре ми дојде, како си, шо правиш, шо чиниш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Седни, Петко, добре дошол, што правите по Витолишча, шо чините?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Како сте дома, бацко ти Стојо, Трајко, шо прават?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ај, си викам - можеби превисоко нишанам. Дај да видам што прават овие што ми се генерација.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
„Ти си умен, сине. Знаеш што правиш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Нели гледаш?“ рече Ренди. „Што е ова срање, бе тато?! Нели гледаш? Луд ли си? Што правиш?“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Да сонуваш, значи да спознаваш да уживаш, страдаш, патуваш да убиваш, бегаш, леташ да паѓаш во бездна, во кошмар да правиш сѐ што правиш и будна и уште, и многу повеќе автентично, во боја (…) оти сонуваш симболично сонуваш навистина сама - како острово - како безгрешен зачеток. 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ќе добие излив на крв, што правиме? Ушка. Кажи што?!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Што правел во зоолошки Курта? КУРТА: Шмукал крв.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Пфу! - Сега што правиме, а? - праша високиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Што правевме? Спиевме, мочавме, серевме... Тоа правевме кога не можевме да излеземе.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ајде, другари, ако сакате денски да стигнеме во Елбасан, потурнете. Сигурно ќе запали.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
ГАВРИЛ: Браќа! Браќа! ЕВТО: Вампир! СУЛТАНА: Гаврил! Кој рече Гаврил е мртов? ЕВТО: Што прави овде?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ПАРАСКЕВА: Очите ти се црвени како крв. Косата не си ја исчешлал со месеци. Ноктите орловски. Што правиш со себе?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
АЦО: Лесно за разговарање. Што правам без камион?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
(Пауза) Само чекам да се отвори вратата, некој да влезе и да ме праша што правам овде. Во мојата сопствена куќа.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СОЊА: Што правиш. БОРИС: Што сакам. СОЊА: Зошто заклучи? БОРИС: Да нема бегање. СОЊА: Отклучи да излезам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
(Гледа во Американецот). Што прави овој? МАТЕЈ: Дише.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Мајоре, што правиш? - праша бригадниот генерал.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И така од објективното гледиште сѐ се поништува. Но хероинот прави сѐ што прави и морфиумот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Лесно ни беше таа година: не моравме како другите години да крадеме и да растураме плетови како што правевме зашто луѓето ни даваа сами или ни кажуваа каде можеме да најдеме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Србина ја праша : - А со фаќањето, мајче што правиме?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Јас тогаш преку нашиот човек презедов мерки да се открие причината за неговото излегување од скривалиштето со цел да дознам каде оди и што прави.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сега веќе никој не гледа што правиме, не нѐ наслушува на кој јазик зборуваме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Момчето со полни усни и остар син поглед нападно ми поставуваше прашања од типот која сум, од каде сум и што правам во Охрид.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Уште и ме прашува: како е мајка ти, што прави татко ти, - вели Билјана со разведрено лице.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Неочекувано, надворешната врата се отвора и влегува татко ми: - Што правите вие двете мои нај-женски? – доаѓа право кон нас и ни се меша во прегратките. – Се галите, а?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)