Јас со мојата рака во борбите за правда и слобода имам заклано неколку дузини што мажи, што жени, што деца. И деца! И деца! Нема гозба без јагнешко.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Гого и жена му го запознаа девојчето кога дојде синот дома да си ги собере пљачките, а после останаа да се тешат: Гого наоѓаше оправдување за неговиот наврапит (по него) и непромислен (по неа) чекор, во тоа што детето, односно човекот, сака веќе да се осамостои, да застане на свои нозе и да заснова свој дом, па и да се оттргне од влијанието на таткото како сликар и просто да излезе од сенката на неговиот авторитет.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Драго ми е што децата не се тука иако жената сигурно веќе има јавила дека татко им умира.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)