Тој падна во Дебарца кај што со Муча на живот и на смрт беше се борел.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Одејки кон дома, изгледа се има препнато и така незгодно паднал што со главата удрил во некој камења.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
И чудно како, но и покрај тоа што со свои очи видов и гледам, сепак немам ниеден аргумент со кој овој ремнав човек би го обвинил.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Но со нив си создадов нов проблем, нова беља: што со ишињата? Како да се ослободам од нив, што да правам?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Можеби ниедно живинче не ја преживеало оваа стравотна ноќ?“ - размислуваше момченцето, кревајќи се на мускулите од рацете, така што со устата ја бакнуваше напати студената, исчадена греда, па бавно се спушташе, нишкајќи се притоа со целото тело.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Како тоа кука и цврсто јаже? Што со нив?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Не смее да избрза... не смее да направи било што со кое ќе го иритира.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Бесмислено и здодевно ми се потсмевнуваше што со мака ги разликував „ч“ и „ќ“, сѐ додека сосем не престанав да ги разликувам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Аха... Што со вошките? Ги оставивме во Албанија.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И така беше тоа секогаш, на планетата Венера, и ова беше училницата со децата од мажите и жените што со ракети дојдоа ваму, во овој дождлив свет, за да основаат цивилизација и да го минат својот век.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)