Но и од она што можеше да прилега на судир и караница слабееше, се губеше во подвреснувања и задоволно подвикнување додека лелеавото оро се извлекуваше од црковниот двор под нишки на штотуку почнат дождец.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- Знаете, - почна Грдан, се помести од нога на нога, и штотуку почна, заврши: - Јас сум домец.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)